حکمت درد و درمان در کلام امیر

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، روال عادی دنیا براین است که دارو، شفابخش و درمان‌کننده باشد و درد، عذاب‎آور و خسارت‌بار.اما گاهی بنابر مصالحی که خداوند متعال برای انسان رقم می‎زند، این روال عادی بر هم می‎خورد و کار، برعکس می‎شود؛ یعنی دارو، از تاثیر می‎افتد و دردی را درمان نمی‎کند و یا خودِ درد، به‌جای دارو، عمل می‎کند؛ مثلاً سرکنگبین که باید مرض صفرا را از بین ببرد، صفرا را بیشتر می‌کند و روغن بادام که باید پوست را نرم و لطیف نماید، خشک می‎کند.
گاهی دارو مایه درد می‎شود.آیات الهی که باید شفابخش دل‌ها باشد برای گروهی از مردم، موجب زیادتی کفر و طغیان و افزایش سرکشی و عصیان می‎گردد.
خدای متعال در آیه 82 سوره اسرا در این رابطه فرموده است: «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا؛و ما آن‌چه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل می‎كنيم و[لى] ستمگران را جز زيان نمی‎‏افزايد».
از طرفی گاه می‎شود که خود بیماری، دارویی شفابخش می‎گردد، کسانی بوده‌اند که در مسیر گناه، گام نهاده‌اند ولیکن همان مجلس گناه و عصیان، برای آنان راهی به‌سوی خدا شده است.رسیدن به آثار سوء گناه، موجب تنبیه، گردیده و آنان را به‌سوی حق، سوق داده است.
ابن‌میثم بحرانی در شرح نهج‌البلاغه می‎گوید: «بعضی از کارها به ظاهر مصلحت آشکار دارد، ولی احیاناً مشتمل بر مفسده‌ای خواهد بود.چنان‌که بعضی از کارها که در ظاهر مفسده است احیاناً مصلحتی را هم به‌دنبال دارد».
در آیه 216 سوره بقره در این رابطه آمده است: «كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّواْ شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ وَاللّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ؛ بر شما كارزار واجب شده است در حالی‎كه براى شما ناگوار است و بسا چيزى را خوش نمی‎‏داريد و آن براى شما خوب است و بسا چيزى را دوست می‎‏داريد و آن براى شما بد است و خدا می‎داند و شما نمی‎دانيد».
سخن امام علی(ع) در این فراز از نامه این است که انسان شاکر و بابصیرت، نباید از ناملایمات برنجد و آن‌ها را درد حساب کند، باید به حکمتِ خداوند متعال هم توجه کند، هرچه او رقم می‎زند، برای ما سودمند است.