به گزارش ایکنا؛ رسیدن به شادی و احساس رضایت درونی موضوعی است که انسانها همواره برای دستیابی به آن تلاش میکنند اما عموما بدان راه نمییابند. مراسم نوروز و جشنهای مشابه گرچه برای مدتی احساس شادی و تفنن را برای آدمی به ارمغان میآورد اما این احساس تداوم ندارد و به سرعت به احساس غم و اندوه و ناامیدی بدل میشود.
آیتالله جاودان در سخنانی که در آغاز سال 97 در حسینیه زاهد بیان کرد به راه رسیدن به «عید» و تداوم آن اشاره کرده است که گزیده آن چنین است: «اگر کسی همه عمرش را به طاعت بگذراند، تمامی شومیها را از خودش دور کردهاست و اگر از در و دیوار هم بلا بیاید، برای او شوم نیست، بلکه همه، مبارکی است. در اشعار عرفانی بندی هست که میگوید: عارفان در دمی دو عید کنند. آدم به جایی میرسد که هر لحظه برایش دو تا عید است نه یک عید! این حال، برای همه مقدور است؛ به شرطی که موانع را برطرف کنیم تا خورشید بتواند بر ما بتابد. ما خودمان بر سر راهمان سنگ و کلوخ ریخته ایم. البته یک مقداری هم سنگ و کلوخ ممکن است بر اثر تربیت بد پدر و مادر یا تربیت بد مدرسه بر سر راه ما قرار گرفته باشد؛ این سنگها اینقدر زیاد شده که کوهی بر سر راه ما ایجاد کردهاست. این سنگها باید برداشته شود تا به بهشت برسیم. باید از دل استغفار کنیم. هر استغفاری یک سنگ را برمیدارد. نباید توقع داشت که اگر یک شبانهروز استغفار کردیم، برای ما اتفاقی بیفتد؛ باید حوصله کرد؛ سنگها خیلی زیاد است. سنگ و کلوخ، همان گناهان و خلقیات بد است.»
انتهای پیام