گردش نوروزی در پهناورترین استان کشور/ سیستان

به گزارش ایکنا از سیستان‌وبلوچستان، تعطیلات نوروزی از آنجایی که با آغاز بهار و حیات دوباره طبیعت همراه است، شاید بهترین زمان برای گشت‌وگذار و مسافرت باشد.
استان سیستان‌وبلوچستان، پهناورترین استان کشور است که علی‌رغم برخورداری از جاذبه‌های طبیعی بی‌نظیر، از کویر لوت در شمال استان گرفته، تا قله تفتان در قلب استان و سواحل زیبای دریای عمان در جنوب، همچنان مغفول مانده است.
سیستان، در شمال استان سیستان‌وبلوچستان، سرزمینی با وسعت بیش از 7 هزار مایل مربع، در گذشته از آبادترین مناطق ایران و یکی از مراکز تمدنی بوده ‌است.
شهر سوخته
این شهر تاریخی که قدمت آن به 3200 سال قبل از میلاد مسیح می‌رسد، در 56 کیلومتری زابل و در جاده زابل - زاهدان قرار دارد. طبق شواهد تاریخی، مردم این شهر بین سال‌های1800 تا 3200 قبل از میلاد ساکن بوده‌اند. به علت آتش سوزی گسترده که در آن اتفاق افتاده، آن را شهر سوخته نام گذاری کرده‌اند.
در شهر سوخته خرابه‌های قدیمی و موزه قرار دارد که از جمله مهم ترین آثار معماری آن می‌توان به خانه‌های پلکانی و بنای کاخ سوخته اشاره کرد.
شهر سوخته از مهمترین مکان‌هایی است که همواره مورد توجه گردشگران، باستان‌شناسان و علاقمندان به تاریخ تمدن قرار داشته است.
نخستین چشم مصنوعی جهان در شهر سوخته
برای نخستین بار در شهر سوخته یک چشم مصنوعی متعلق به ۴۸۰۰ سال پیش کشف شد. این چشم مصنوعی متعلق به زنی ۲۵ تا ۳۰ ساله بوده که در یکی از گورهای شهر سوخته مدفون شده بوده است. چشم مصنوعی روی جمجمه آن زن دیده می‌‏شود.
جراحی مغز در شهر سوخته
یکی از شگفت‌انگیزترین یافته‌‌های شهر سوخته، پیدایی نشانه‌های کهن‌ترین جراحی مغز در شهر سوخته است. جمجمه‌ای از دختر دوازده یا سیزده ساله که در ۴۸۰۰ سال پیش، پزشکان آن دیار برای درمان بیماری هیدروسفالی (جمع شدن مایع در جمجمه) بخشی از استخوان جمجمه او را برداشته و جراحی کردند که مدت‌ها بعد از این عمل زنده مانده است، و دیگر شگفتی‌های این سرزمین شامل؛ اولین انیمیشن دنیا، قدیمی‌ترین تخته نرد در جهان و پیدا شدن قدیمی‌ترین خط کش در این سرزمین نشان از عظمت و تمدن این سرزمین دارد.

دهانه غلامان
دهانه غلامان یکی دیگر از مکان‌های مورد علاقه گردشگران و به‌ویژه باستان‌شناسان است، زیرا تنها شهر کشف شده از دوران هخامنشیان است.
این محل باستان‌شناختی در حدود ۴۴ کیلومتری شهر زابل قرار گرفته‌ است؛ خرابه‌ها و آثار بناهای این شهر در محوطه‌ای بسیار وسیع روی تراسی به طول تقریبی ۴ تا ۵ کیلومتر واقع شده ‌است.
باستان شناسان، یکی از عوامل اصلی متروک شدن این شهر را، خشک شدن ناگهانی بستر رودخانه هیرمند می‌دانند.

کوه خواجه
کوه خواجه، کوه اوشیدا یا کوه رستم، تنها عارضه طبیعی در دشت سیستان است که در ۳۰ کیلومتری جنوب غربی شهر زابل قرار دارد.
در اطراف این کوه تعداد زیادی آثار باستانی از دوران ساسانیان، اشکانیان و بقایای اماکن اسلامی و معبد بودایی باقی‌ مانده‌ است که شامل مجموعه کاخ‌ها، قلعه کک کهزاد، قلعه چهل دختر، قلعه سرسنگ، آرامگاه خواجه غلطان، ساختمان پیر گندم بریان، بناهای منفرد آرامگاهی و قبور اسلامی است.
این کوه نام خود را از آرامگاه خواجه مهدی یکی از دوستداران خاندان علوی که مزارش بر فراز این کوه واقع شده، گرفته است.

چاه نیمه
چاه نیمه‌ها، چاله‌های طبیعی بزرگی هستند که در فاصله ۵۰ کیلومتری شهر زابل و ۵ کیلومتری شهرستان زهک و در کنار روستای قلعه نو قرار دارند.
آب مازاد رودخانه هیرمند توسط کانالی به این چاله‌ها هدایت می‌شود. گنجایش این مخازن ۷۰۰ میلیون متر مکعب است که به‌صورت دریاچه مصنوعی در آمده‌ است. ظرفیت کل این چاه نیمه‌ها در بهترین حالت یک هفتم تالاب بین‌المللی هامون است.
این گودال‌های طبیعی ذخیره آب، در مدت 17 سال خشکسالی تنها منبع تامین آب شرب و کشاورزی منطقه بوده است.

گزارش از هادی محمدی

انتهای پیام