حقیقت تقوا در قالب احسان متجلی می‌شود
گروه معارف: امام جمعه بجنورد گفت: از نگاه قرآن کریم، میان صفت زیبای احسان و تقوا رابطه‌ای نزدیک و ملموس وجود دارد و حقیقت تقوا در قالب احسان متجلی می‌شود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان‌شمالی، به نقل از روابط عمومی دفتر نماینده ولی فقیه در خراسان شمالی آیت الله ابوالقاسم یعقوبی، نماینده ولی فقیه در استان، با اشاره به جایگاه احسان و تقوا در فرهنگ قرآنی، اظهار کرد: از نگاه قرآن بین صفت زیبای احسان و تقوا رابطه‌ای نزدیک و ملموس وجود دارد؛ به‌گونه‌ای که همواره در رفتار انسان باتقوا جلوه‌های احسان تجلی می‌کند و از سوی دیگر احسان حوزه تقوایی انسان مسلمان را گسترش می‌دهد.
وی افزود: قرآن در این زمینه می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا وَالَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ»؛ خداوند با کسانی است که تقوا پیشه کرده‌اند و نیکوکارند.
آیت الله یعقوبی خاطرنشان کرد: «معیت» خداوند با این دو دسته از انسان‌ها نشانه قرب و تقرب آنان به خداوند است، این‌گونه انسان‌ها از رحمت‌ها و عنایت‌های ویژه الهی برخوردارند و همواره خود را در کنار قدرتی لایزال و تکیه‌گاهی بی‌زوال می‌بینند.
وی ادامه داد: نکته دیگر اینکه معلوم می‌شود، تقوا، فقط باور به خوبی‌ها و ارزش‌ها نیست بلکه تقوا در عمل و اجرا خود را نشان می‌دهد، تقوایی که به دنبال خود احسان به دیگران را در پی داشته باشد موجب تقرب و تکامل انسان است.
آیت الله یعقوبی اضافه کرد: نکته سوم اینکه جمله اسمیه «وَالَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ» دلالت بر این دارد که متقین در زندگی خود نسبت به همنوعان و هم‌کیشان همواره از این صفت زیبا برخوردارند و احسان را در راستای انسان‌سازی و جامعه‌سازی در سرلوحه کار خویش قرار می‌دهند.
رییس شورای استانی حوزه‌های علمیه خراسان شمالی افزود: نکته دیگر این است که «از کوزه همان برون تراود که در اوست»، احسان رمز و کدی بر ملکه و نیروی تقوایی انسان است که هر چه تقوا والاتر باشد احسان بهتر و بیشتر می‌شود.
وی اظهار کرد: در نهج‌البلاغه می‌خوانیم که شخصی به نام همام از امام علی (ع) می‌خواهد که تقواپیشگان را معرفی کرده و چهره آنها را برایش ترسیم و توصیف کند به‌گونه‌ای که سیمای آنان را ببیند و مشاهده کند، امام علی (ع) در آغاز درنگی می‌کند سپس به آیه فوق اشاره می‌فرماید و آن را تلاوت می‌نماید «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا وَالَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ».
آیت الله یعقوبی اضافه کرد: اما آن فرد باز اصرار می‌ورزد که جزئیات و نشانه‌های بیشتری را از امام علی (ع) بشنود سپس امام (ع) آن سخنان طویل و عمیق و جامع را درباره پرهیزگاران بیان می‌فرماید.
وی گفت: نکته‌ای که قابل‌توجه است این است که در آغاز امام (ع) تقوا و متقین را با احسان و محسنین معرفی می‌کند، گویی تقوا حقیقتی است که در قالب احسان تجلی می‌کند و هر کسی که نیکوکاری و احسان را در برنامه زندگی فردی و اجتماعی‌اش دارا باشد دارای مراتب عالی تقوای الهی خواهد بود.
وی افزود: قرآن در این زمینه می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا وَالَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ»؛ خداوند با کسانی است که تقوا پیشه کرده‌اند و نیکوکارند.
آیت الله یعقوبی خاطرنشان کرد: «معیت» خداوند با این دو دسته از انسان‌ها نشانه قرب و تقرب آنان به خداوند است، این‌گونه انسان‌ها از رحمت‌ها و عنایت‌های ویژه الهی برخوردارند و همواره خود را در کنار قدرتی لایزال و تکیه‌گاهی بی‌زوال می‌بینند.
وی ادامه داد: نکته دیگر اینکه معلوم می‌شود، تقوا، فقط باور به خوبی‌ها و ارزش‌ها نیست بلکه تقوا در عمل و اجرا خود را نشان می‌دهد، تقوایی که به دنبال خود احسان به دیگران را در پی داشته باشد موجب تقرب و تکامل انسان است.
آیت الله یعقوبی اضافه کرد: نکته سوم اینکه جمله اسمیه «وَالَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ» دلالت بر این دارد که متقین در زندگی خود نسبت به همنوعان و هم‌کیشان همواره از این صفت زیبا برخوردارند و احسان را در راستای انسان‌سازی و جامعه‌سازی در سرلوحه کار خویش قرار می‌دهند.
رییس شورای استانی حوزه‌های علمیه خراسان شمالی افزود: نکته دیگر این است که «از کوزه همان برون تراود که در اوست»، احسان رمز و کدی بر ملکه و نیروی تقوایی انسان است که هر چه تقوا والاتر باشد احسان بهتر و بیشتر می‌شود.
وی اظهار کرد: در نهج‌البلاغه می‌خوانیم که شخصی به نام همام از امام علی (ع) می‌خواهد که تقواپیشگان را معرفی کرده و چهره آنها را برایش ترسیم و توصیف کند به‌گونه‌ای که سیمای آنان را ببیند و مشاهده کند، امام علی (ع) در آغاز درنگی می‌کند سپس به آیه فوق اشاره می‌فرماید و آن را تلاوت می‌نماید «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا وَالَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ».
آیت الله یعقوبی اضافه کرد: اما آن فرد باز اصرار می‌ورزد که جزئیات و نشانه‌های بیشتری را از امام علی (ع) بشنود سپس امام (ع) آن سخنان طویل و عمیق و جامع را درباره پرهیزگاران بیان می‌فرماید.
وی گفت: نکته‌ای که قابل‌توجه است این است که در آغاز امام (ع) تقوا و متقین را با احسان و محسنین معرفی می‌کند، گویی تقوا حقیقتی است که در قالب احسان تجلی می‌کند و هر کسی که نیکوکاری و احسان را در برنامه زندگی فردی و اجتماعی‌اش دارا باشد دارای مراتب عالی تقوای الهی خواهد بود.
