مأموریت فرشتگان در همراهی زائران پیاده امام حسین(ع)
کانون خبرنگاران نبأ ــ امام صادق(ع) فرمود: هر کس از خانه‌اش به قصد زیارت حسین بن علی بن ابیطالب(ع) بیرون آید، اگر پیاده باشد، خداوند، برای هر گامش حَسَنه‌ای را می‌نویسد و زشتکاری را از او می‌زداید، و چون به حرم حسین(ع) رسید، خداوند، او را جزو رستگاران می‌نویسد.
به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ؛ ستاد همکاری‌های حوزه و آموزش و پرورش در متنی چند حدیث از امام صادق(ع) در مورد اهمیت زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده را منتشر کرد.
هرقدم یک هزار درجه
امام صادق(ع): مَن أتی قَبرَ الحُسَینِ(ع) ماشِیا کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطوَهٍ ألفَ حَسَنَهٍ، ومَحا عَنهُ ألفَ سَیِّئَهٍ، ورَفَعَ لَهُ ألفَ دَرَجَهٍ. هر کس پیاده به نزد قبر حسین(ع) برود، خداوند، برای هر قدمش هزار حَسَنه می‌نویسد و هزار زشتکاری را از او می‌زداید و او را هزار درجه، بالا می‌برد/ (کامل الزیارات: ص ۲۵۵ ح ۳۸۱ و ص ۳۹۲ ح ۶۳۶)
هر گام ثواب آزاد کردن یک بنده
امام صادق(ع): مَن أتی قَبرَ الحُسَینِ(ع) ماشِیا کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ قَدَمٍ یَرفَعُها ویَضَعُها عِتقَ رَقَبَهٍ مِن وُلدِ إسماعیلَ.
هر کس پیاده نزد قبر حسین(ع) برود، خداوند، در برابر هر گامی که بر می‌دارد و می‌گذارد، برایش پاداش آزاد کردن یک بنده از فرزندان اسماعیل(ع) را می‌نویسد. (کامل الزیارات: ص ۲۵۷ ح ۳۸۶)
تولدی دوباره برای زائران پیاده
امام صادق(ع): مَن خَرَجَ مِن مَنزِلِهِ یُریدُ زِیارَهَ الحُسَینِ بنِ عَلِیِّ بنِ أبی طالِبٍ علیهماالسلام، إن کانَ ماشِیا کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطوَهٍ حَسَنَهً، وحَطَّ بِها عَنهُ سَیِّئَهً، حَتّی إذا صارَ بِالحائِرِ کَتَبَهُ اللّهُ مِنَ المُفلِحینَ، وإذا قَضی مَناسِکَهُ کَتَبَهُ اللّهُ مِنَ الفائِزینَ، حَتّی إذا أرادَ الانصِرافَ أتاهُ مَلَکٌ، فَقالَ لَهُ: أنَا رَسولُ اللّهِ، رَبُّکُ یُقرِئُکَ السَّلامَ، ویَقولُ لَکَ: استَأنِفِ العَمَلَ، فَقَد غُفِرَ لَکَ ما مَضی. (تهذیب الأحکام: ج ۶ ص ۴۳ ح ۸۹، ثواب الأعمال: ص ۱۱۶ ح ۳۱، المزار للمفید: ص ۳۰ ح ۱)
هر کس از خانه‌اش به قصد زیارت حسین بن علی بن ابیطالب(ع) بیرون آید، اگر پیاده باشد، خداوند، برای هر گامش حَسَنه‌ای را می‌نویسد و زشتکاری را از او می‌زداید، و چون به حرم حسین(ع) رسید، خداوند، او را جزو رستگاران می‌نویسد، و چون زیارتش را به پایان برَد، خداوند، او را از رهایی یافتگان می‌نویسد، و چون بخواهد باز گردد، فرشته‌ای نزد او می‌آید و به او می‌گوید: «من، پیام آور خدایم. خداوند، به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: عمل، از سر گیر که گذشته ات آمرزیده شد».
مأموریت فرشتگان در وداع با زائران پیاده
امام صادق(ع) به شخصی به نام علی چنین فرمود: یا عَلِیُّ، زُرِ الحُسَینَ(ع) ولا تَدَعهُ.
قالَ: قُلتُ: ما لِمَن أتاهُ مِنَ الثَّوابِ؟
قالَ: مَن أتاهُ ماشِیا کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطوَهٍ حَسَنَهً، ومَحا عَنهُ سَیِّئَهً، ورَفَعَ لَهُ دَرَجَهً، فَإِذا أتاهُ وَکَّلَ اللّهُ بِهِ مَلَکَینِ یَکتُبانِ ما خَرَجَ مِن فیهِ مِن خَیرٍ، ولا یَکتُبانِ ما یَخرُجُ مِن فیهِ مِن شَرٍّ ولا غَیرِ ذلِکَ، فَإِذَا انصَرَفَ وَدَّعوهُ، وقالوا: یا وَلِیَّ اللّهِ! مَغفورا لَکَ، أنتَ مِن حِزبِ اللّهِ وحِزبِ رَسولِهِ وحِزبِ أهلِ بَیتِ رَسولِهِ، وَاللّهِ، لا تَرَی النّارَ بِعَینِکَ أبَدا، ولا تَراکَ ولا تَطعَمُکَ أبَدا.
ای علی! حسین(ع) را زیارت کن و آن را وا مگذار.
گفتم: پاداش کسی که به زیارتش می رود، چیست؟
فرمود:هر کس پیاده به آن جا برود، خداوند، در برابر هر گامش، حَسَنه‌ای برایش ثبت می‌کند و گناهی را از او می‌زداید و درجه ای او را بالا می‌بَرد، و چون به قبر می‌رسد، خداوند، دو فرشته بر او می‌گمارد که هر چه خیر از دهانش بیرون آید، می‌نویسند و هر چه شر و غیر آن مانند لغو و بیهوده‌گویی بیرون آید، نادیده می‌گیرند، و چون باز گردد، با او وداع می‌کنند و به او می‌گویند: «ای دوست خدا! آمرزیده‌ای تو، جزو حزب خدا، حزب پیامبر خدا و حزب خاندان پیامبرش هستی. به خدا سوگند، هرگز، آتش را با چشمانت نخواهی دید و آن نیز تو را نخواهد دید و به سوزاندن تو، طمع نخواهد داشت».(کامل الزیارات: ص ۲۵۵ ح ۳۸۳)
اکبر پوستچیان
انتهای پیام هرقدم یک هزار درجه
امام صادق(ع): مَن أتی قَبرَ الحُسَینِ(ع) ماشِیا کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطوَهٍ ألفَ حَسَنَهٍ، ومَحا عَنهُ ألفَ سَیِّئَهٍ، ورَفَعَ لَهُ ألفَ دَرَجَهٍ. هر کس پیاده به نزد قبر حسین(ع) برود، خداوند، برای هر قدمش هزار حَسَنه می‌نویسد و هزار زشتکاری را از او می‌زداید و او را هزار درجه، بالا می‌برد/ (کامل الزیارات: ص ۲۵۵ ح ۳۸۱ و ص ۳۹۲ ح ۶۳۶)
هر گام ثواب آزاد کردن یک بنده
امام صادق(ع): مَن أتی قَبرَ الحُسَینِ(ع) ماشِیا کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ قَدَمٍ یَرفَعُها ویَضَعُها عِتقَ رَقَبَهٍ مِن وُلدِ إسماعیلَ.
هر کس پیاده نزد قبر حسین(ع) برود، خداوند، در برابر هر گامی که بر می‌دارد و می‌گذارد، برایش پاداش آزاد کردن یک بنده از فرزندان اسماعیل(ع) را می‌نویسد. (کامل الزیارات: ص ۲۵۷ ح ۳۸۶)
تولدی دوباره برای زائران پیاده
امام صادق(ع): مَن خَرَجَ مِن مَنزِلِهِ یُریدُ زِیارَهَ الحُسَینِ بنِ عَلِیِّ بنِ أبی طالِبٍ علیهماالسلام، إن کانَ ماشِیا کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطوَهٍ حَسَنَهً، وحَطَّ بِها عَنهُ سَیِّئَهً، حَتّی إذا صارَ بِالحائِرِ کَتَبَهُ اللّهُ مِنَ المُفلِحینَ، وإذا قَضی مَناسِکَهُ کَتَبَهُ اللّهُ مِنَ الفائِزینَ، حَتّی إذا أرادَ الانصِرافَ أتاهُ مَلَکٌ، فَقالَ لَهُ: أنَا رَسولُ اللّهِ، رَبُّکُ یُقرِئُکَ السَّلامَ، ویَقولُ لَکَ: استَأنِفِ العَمَلَ، فَقَد غُفِرَ لَکَ ما مَضی. (تهذیب الأحکام: ج ۶ ص ۴۳ ح ۸۹، ثواب الأعمال: ص ۱۱۶ ح ۳۱، المزار للمفید: ص ۳۰ ح ۱)
هر کس از خانه‌اش به قصد زیارت حسین بن علی بن ابیطالب(ع) بیرون آید، اگر پیاده باشد، خداوند، برای هر گامش حَسَنه‌ای را می‌نویسد و زشتکاری را از او می‌زداید، و چون به حرم حسین(ع) رسید، خداوند، او را جزو رستگاران می‌نویسد، و چون زیارتش را به پایان برَد، خداوند، او را از رهایی یافتگان می‌نویسد، و چون بخواهد باز گردد، فرشته‌ای نزد او می‌آید و به او می‌گوید: «من، پیام آور خدایم. خداوند، به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: عمل، از سر گیر که گذشته ات آمرزیده شد».
مأموریت فرشتگان در وداع با زائران پیاده
امام صادق(ع) به شخصی به نام علی چنین فرمود: یا عَلِیُّ، زُرِ الحُسَینَ(ع) ولا تَدَعهُ.
قالَ: قُلتُ: ما لِمَن أتاهُ مِنَ الثَّوابِ؟
قالَ: مَن أتاهُ ماشِیا کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطوَهٍ حَسَنَهً، ومَحا عَنهُ سَیِّئَهً، ورَفَعَ لَهُ دَرَجَهً، فَإِذا أتاهُ وَکَّلَ اللّهُ بِهِ مَلَکَینِ یَکتُبانِ ما خَرَجَ مِن فیهِ مِن خَیرٍ، ولا یَکتُبانِ ما یَخرُجُ مِن فیهِ مِن شَرٍّ ولا غَیرِ ذلِکَ، فَإِذَا انصَرَفَ وَدَّعوهُ، وقالوا: یا وَلِیَّ اللّهِ! مَغفورا لَکَ، أنتَ مِن حِزبِ اللّهِ وحِزبِ رَسولِهِ وحِزبِ أهلِ بَیتِ رَسولِهِ، وَاللّهِ، لا تَرَی النّارَ بِعَینِکَ أبَدا، ولا تَراکَ ولا تَطعَمُکَ أبَدا.
ای علی! حسین(ع) را زیارت کن و آن را وا مگذار.
گفتم: پاداش کسی که به زیارتش می رود، چیست؟
فرمود:هر کس پیاده به آن جا برود، خداوند، در برابر هر گامش، حَسَنه‌ای برایش ثبت می‌کند و گناهی را از او می‌زداید و درجه ای او را بالا می‌بَرد، و چون به قبر می‌رسد، خداوند، دو فرشته بر او می‌گمارد که هر چه خیر از دهانش بیرون آید، می‌نویسند و هر چه شر و غیر آن مانند لغو و بیهوده‌گویی بیرون آید، نادیده می‌گیرند، و چون باز گردد، با او وداع می‌کنند و به او می‌گویند: «ای دوست خدا! آمرزیده‌ای تو، جزو حزب خدا، حزب پیامبر خدا و حزب خاندان پیامبرش هستی. به خدا سوگند، هرگز، آتش را با چشمانت نخواهی دید و آن نیز تو را نخواهد دید و به سوزاندن تو، طمع نخواهد داشت».(کامل الزیارات: ص ۲۵۵ ح ۳۸۳)
اکبر پوستچیان
