اقدامات این روزهای پرستاران را کمتر فرزندی برای والدین خود انجام می‌دهد
برای تهیه گزارش از وضعیت جسمی و روحی بیماران و نحوه امدادرسانی پرستاران بخش کرونا بیمارستان تأمین اجتماعی همدان ساعتی پای سخنان آنان نشستیم.
پس از هماهنگی و صحبت با سوپروایزر بیمارستان برای حضور در بخش کرونایی خوشبختانه با روی باز آقای سهرابی مواجه شدم. در ابتدا تلاش می‌کند که مصاحبه در اتاق کارش انجام شود و با سایر پرستاران حاضر در بخش کرونا بیرون از بخش مصاحبه انجام شود چرا که شاید خطراتی وجود داشته باشد و از این رو به داخل بخش نرویم اما از آنجا که قصد تهیه گزارشی از وضعیت جسمی و روحی بیماران را نیز داشتم، توضیح می‌دهد که برای رفتن به این بخش باید نکاتی را رعایت کرد و من با قبول رعایت این نکات به همراه او از اتاق سوپروایزری بخش جراحی به سمت بخش مجزایی که برای بیماران کرونایی در نظر گرفته‌اند روانه می‌شوم.
اضطرابی همراه با هیجان وجودم را فرا می‌گیرد، نکند در این دیدار یک ساعته به این ویروس مبتلا شوم، البته بیشتر نگرانی‌ام برای خودم نیست و نگران خانواده‌ام هستم، اما به خود یادآوری می‌کنم کوچکترین کاری که در این شرایط می‌توانم برای قدردانی از مدافعان سلامت یکی از بیمارستان‌های شهرم بردارم تهیه همین گزارش یک ساعته است.
به ورودی بخش می‌رسیم در ایستگاه بیرونی بخش کرونا چند نفری از کادر درمانی در کنار هم ایستاده و چند نفر دیگر نشسته‌اند پس از عرض خسته نباشید و خداقوت به آنها توسط آقای سهرابی به یکی از کارکنان خانم معرفی می‌شوم، او توضیح می‌دهد که برای تهیه گزارش از ایکنا آنجا حضور پیدا کردم، به اتاقی که قبلا اتاق تزریقات بانوان بوده برای پوشیدن لباس مخصوص حضور در بخش کرونا می‌روم.
در ابتدا دستکش‌ها را به دست می‌کنم، سپس از داخل قفسه یک دست لباس مخصوص که شامل شلوار و یک روپوش شبیه مانتو که دارای کلاه متصل و به رنگ آبی است را برای پوشیدن به من می‌دهند و توضیح می‌دهند که باید روی لباس پوشیده شود و هیچ قسمتی از لباسم بیرون نباشد.
سپس کاورها را روی کفش می‌پوشم و ماسک دیگری را روی ماسک خود می‌زنم و وارد بخش می‌شویم سه نفر از پرستاران که هر سه جوان هستند در داخل ایستگاه پرستاری که در مرکز است، حضور دارد و یک نفر در حال چک کردن وضعیت یکی از بیماران است.
با دیدن چند بیماری که در ابتدای بخش هستند دلم می‌گیرد، سه نفرشان پیرمردهای خوش چهره‌ای هستند که متاسفانه خیلی هوشیار نیستند، یک خانم جوان که از لحاظ تنفسی دچار مشکل است در کنار آنهاست.
طرف دیگر یک مرد جوان روی تخت دراز کشیده و وقتی یکی از پرستاران از او می‌خواهد که با خبرنگار صحبت کند می‌گوید نه و با پتو روی سرش را می‌کشد، به سمت یک مرد دیگر که مسن یا شاید بتوان گفت سالخورده است می‌رویم پشت به ما روی تختش نشسته و وقتی نزدیک می‌روم متوجه می‌شوم در حال خوردن شام است، از او سوال می‌کنند که حاضر است مصاحبه کند و با روحیه‌ای خوب و با نشاط می‌گوید چه باید بگویم؟
علائمی نداشتم و بخاطر درد ریه و حضور در بیمارستان غافلگیر شدم
می‌پرسم چند وقت است که در اینجا بستری است می‌گوید ۲ شب است و بخاطر ناراحتی ریه و با علامت درد سینه به این مرکز مراجعه کرده و خوشبختانه آزمایش مقدماتی و اولیه‌اش منفی بوده و از آن شب تاکنون حالش بهتر شده و شروع می‌کند از گفتن مشکلات که نگرانی رعایت فاصله با سایر بیماران و مبتلا شدن به ویروس است که طبق گفته سرپرستار بخش، این نگرانی تمام افراد موجود در بخش است و تا جایی که امکان دارد نکات را رعایت می‌کنند.
می‌خواهد از ماسک فیلتردار استفاده کند نه ماسک ساده. پرستاران به او می‌گویند ماسکی که در زیر آن گاز استفاده شده نیز همان کار را انجام می‌دهد از او سوال می‌کنم از پرستاران بخش راضی است؟ می‌گوید کاری که پرستاران برای ما می‌کنند خود من برای پدر و مادرم انجام نداده‌ام و نمی‌دهم و از این رو بسیار از پرستاران سپاسگزارم.
ارتباط با خانواده بیماران بستری از طریق تلفن همراه امکان پذیر است و اگر وسیله‌ای مورد نیاز باشد از درب ورودی بخش می‌توانند تحویل بیماران دهند.
دلیل ناراحتی ریه‌اش را سفرهای زیارتی و کاری که طی سال های متمادی به عراق داشته عنوان می‌کند و می‌گوید به‌خاطر آلودگی هوا و گرد و خاک آنجا دچار مشکلات ریوی شده و شبی که به بیمارستان مراجعه کرده به گفته خودش غافلگیر شده و تنها به دلیل درد ریه و برای گرفتن سی تی اسکن به بیمارستان آمده و هیچ علامت دیگری مثل تب و سرفه نداشته است.
در مورد ارتباط با خانواده‌اش اشاره می‌کند که از طریق تلفن همراه با آنها در ارتباط است و همراهان می‌توانند از دم درب ورودی بخش اگر وسیله‌ای مورد نیاز است را به آنها برسانند، در آخر دعایی جز سلامتی ندارد و تشکر دوباره از پرستاران.
به سراغ زن جوان می‌روم که در جواب پرستار بخش مبنی بر صحبت کوتاه با من با اشاره می‌گوید که نمی‌تواند، نفسش بالا نمی‌آید توضیح می‌دهند که دارای بیماری آسم است و خوشبختانه تست کرونایش منفی بوده است، نگرانی‌اش از همجوار بودن با بیماران است و اینکه مشکوک به کرونا باشد، با نفسی که بالا نمی‌آید می‌گوید: از دوشب گذشته در بخش بستری شده‌ام و وضعیت‌ام خیلی تغییری نکرده است، از پرستاران راضی هستم و از امکانات هم کم و بیش، در ماه رمضان از خدا می‌خواهم همه مریضها شفا پیدا کنند و از شما می‌خواهم برایم دعا کنید چراکه 3 فرزند کوچک دارم و نگران آنها هستم.
در ماه رمضان از خدا می‌خواهم همه مریضها شفا پیدا کنند و از شما می‌خواهم برایم دعا کنید چراکه 3 فرزند کوچک دارم و نگران آنها هستم.
4 بیمار دیگر متاسفانه هوشیاری پایینی دارند و امکان صحبت با آنان وجود ندارد به ایستگاه پرستاری می‌رویم و گفت‌وگویی با سوپروایزر و دو تن از پرستاران را آغاز می‌کنیم.
نجات دادن جان یک انسان برایم افتخار است
محمد سهرابی، سوپروایزر بالینی بیمارستان تأمین اجتماعی همدان با توضیح مختصری از وظایف خود بعنوان سوپروایزر می‌گوید:
کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت‌های ویژه هستم، سوپروایزر در اصل جانشین رئیس بیمارستان در بخش است و وظیفه سرکشی، نظارت و هماهنگی با بخش‌ها را دارد.
از سال ۷۵ وارد دانشگاه در رشته کارشناسی پرستاری شدم و در کنار آن به کار دانشجویی در بیمارستان نیز مشغول بودم، پس از دوره سربازی از سال ۸۱ به استخدام بیمارستان تامین اجتماعی درآمدم و از سال ۹۲ پس از اخذ کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت‌های ویژه در دفتر پرستاری به عنوان سوپروایزر بالینی خدمت می‌کنم.
در ابتدای قبولی در این رشته خیلی علاقه‌ای به آن نداشتم اما پس از ورود به عرصه کار علاقه به آن برایم ایجاد شد.
در دوران تحصیل تعدادی از همکلاسی‌هایم از این رشته انصراف دادند چراکه پرستاری رشته سختی است و باید برخی از شرایط را در کنار آن پذیرفت اما من پس از گذراندن 23 سال از عمرم در این حرفه باید بگویم با تمام شرایطی که دارد از آن راضی هستم، اینکه بتوانیم جان انسانی را نجات دهیم برایمان افتخار است.
امروز نیز با به وجود آمدن این شرایط حساس و قرار گرفتن در خط مقدمی که ایجاد شده بعنوان مدافع سلامت از خود احساس رضایت داشته و بیش از پیش به این شغل افتخار می‌کنم.
همسرم نیز پرستار است و در بیمارستان سینا که مرکز اصلی مراقبت از بیماران کرونایی در همدان است. از اوایل اسفندماه و حتی ایام نوروز به دیدن خانواده‌هایمان نرفتیم و من در نهایت هفته گذشته به دیدار مادرم رفتم چراکه احتمال ناقل بودن در اعضای کادر بیمارستان وجود دارد البته هرچند در ابتدای شیوع بیماری نکات بهداشت فردی را بسیار رعایت می‌کردیم اما متاسفانه رفته رفته وضعیت کمی عادی شد.
پس از پایان ارزیابی بیمارستان یکم اسفندماه جلسه شروع بحران کرونا را در بیمارستان داشتیم و اقدامات لازم انجام شد.
منطقه آبی مختص بیماران مشکوک به کرونا که دارای درمانگاه و داروخانه مجزا است تشکیل شد و سایر بخش‌های بیمارستان که عاری از حضور بیماران مشکوک بود بعنوان درمانگاه سبز شناخته شد
ایجاد منطقه سبز و آبی در بیمارستان
در این بیمارستان منطقه سبز و آبی ایجاد شد، منطقه آبی مختص بیماران مشکوک به کرونا شد که درمانگاه و داروخانه مجزا برای آنان تشکیل شد و سایر بخش‌های بیمارستان که عاری از حضور بیماران مشکوک بود بعنوان درمانگاه سبز شناخته شد.
پس از آن زیرساخت‌های لازم مهیا شد و وسایل حفاظت فردی نیز تهیه شد، در ابتدا بیماران مشکوک به بیمارستان سینا که مرکز بود ارجاع می‌شدند اما پس از آن با روبه رو شدن موج بیماران کرونایی، قرار بر ایجاد یک بخش مجزا در هر بیمارستان شهر شد که در این بیمارستان بخش اورژانس با ظرفیت 23 تخت به این بیماران اختصاص پیدا کرد.
در حال حاضر 7 بیمار در این بخش بستری هستند و 4 نفر از آنان بدحال هستند، از ابتدای بستری بیماران در این بیمارستان 3 نفر متاسفانه فوت شدند.
داوطلب شدن همکاران برای حضور در بخش کرونای بیمارستان
در ابتدا تنها همکاران اورژانس در این بخش حضور داشتند اما پس از آن از داوطلبان دعوت شد که در این بخش حضور پیدا کنند و خوشبختانه استقبال گرمی از سوی همکاران در این فضا صورت گرفت و به مدد آنان با کمبود نیروی درمانی مواجه نبوده‌ایم.
از این بیمارستان 1 پزشک و 4 پرستار در شرایط بحرانی قم به بیمارستان تامین اجتماعی آنجا رفته و به مدت یک هفته در آنجا مشغول امدادرسانی بودند.
از مردم می‌خواهیم همچنان توصیه‌ها را جدی بگیرند و در پویش خانه بمانیم همچنان فعال باشند، در 14 و 15 اردیبهشت‌ماه منتظر یک پیک هستیم و امیدواریم با رعایت بهداشت فردی در مکان‌های شلوغ به خصوص پمب بنزین‌ها شاهد شیب نزولی این بیماری باشیم چراکه این ویروس، ویروسی عجیبی است و همانطور که می‌دانید درمان قطعی نداشته و برای درمان از داروهای ضد ویروس بیشتر استفاده می‌شود، از آنجا که این ویروس وزن زیادی داشته و دور آن را چربی فرا گرفته روی سطوح می‌نشیند و از طریق لمس سطوح منتقل می‌شود لذا به این دلیل فاصله‌گذاری و رعایت آن عنوان می‌شود.
روحانیون و روانشناسان برای تقویت روحیه بیماران هم وارد شوند
همدلی‌هایی که در این ایام در بیمارستان شاهد آن بوده‌ایم فراخوان برای جذب همکاران داوطلب و استقبال خوب از سوی کادر، احساس خوبی را در وجود ما برانگیخت و فضای جنگ را ایجاد کرد، از طرفی در اعیاد شعبانیه با توزیع بسته‌های پذیرایی در بین کادر و بیماران و اجرای سرود در روز نیمه شعبان حمایت‌هایی از سوی مردم را دریافت کردیم.
در بخش کرونا به دلیل ملاقات ممنوع اوضاع روحی بیماران مناسب نیست، گروه‌های جهادی، روحانیون و روانشناسان راهکارهایی را برای تقویت روحیه آنان در نظر بگیرند.
این اوضاع تا حدودی انسان را یاد قیامت می‌اندازد، این بیماری موجب شده دیگران از هم فاصله بگیرند هرچند همچون قیامت که افراد از یکدیگر فراری هستند به آن شدت نیست اما این کناره‌گیری‌ها و ایجاد چنین فضایی منجر به ارتباط بیشتر با خدا باید شود و دعا کنیم که این ویروس منحوس هرچه زودتر از بین برود تا بار همکاران ما نیز سبک‌تر شود، هرچند رفته رفته شیب این بیماری نزولی می‌شود و دانش پزشکان بیشتر شده و ممکن است راهکارهای جدیدتری پیدا شود.
کرونا شرایطی شبیه به قیامت را ترسیم کرده حتی نزدیکان و بستگان نمی‌توانند به فریاد فرد مبتلا برسند و باید از او دوری کنند
کرونا تنها به مدد الهی شکست داده می‌شود
پویش کرونا را شکست می‌دهیم را افتاد اما باید بدانیم کرونا در واقع باید به مدد الهی شکست داده می‌شود، این ویروس شرایطی را ایجاد کرد که کشورهایی که ادعای تمدن و پیشرفت را داشتند در درمان آن ناتوان ماندند و همگان دریافتند که تنها خداوند است که باید این بلا را رفع کند، در اعیاد شعبانیه امسال احساس به حضور منجی را بیش از پیش ایجاد شد.
پیام رهبر معظم انقلاب مبنی بر قدردانی از کادر درمانی یک انگیزه و قوت قلب برای من و سایر همکاران بود، این پیام ایشان به ما احساس غرور داد و مدال افتخاری بر گردن مدافعان سلامت است و بنده نیز افتخار می‌کنم که جزء کوچکی از این کادر هستم.
نگرانی از ابتلا به کرونا دلیلی برای خالی کردن عرصه حضورم در این بخش نیست
داریوش توکلی پرستار بخش داخلی بیمارستان که به مدت یک ماه است به صورت داوطلب در بخش کرونا فعالیت می‌کند نیز به ایکنا می‌گوید:
قبلا در بخش داخلی حضور داشتم و در حال حاضر بیشتر شیفت‌هایم را در این بخش می‌گذرانم.
در این بخش بیشتر کارهای روتینی را که برای سایر بیماران انجام می‌دهیم را برای بیماران کرونا هم انجام می‌دهیم اما بیشترین مراقبت ما بر علایم تنفسی و پایش سیستم تنفسی بیماران است.
بیماران روحیه نسبتا پایینی دارند بخصوص در ابتدا که در اینجا بستری می‌شوندف استرس و نگرانی دارند اما کمی که می‌گذرد از اضطراب آنان کم می‌شود.
این پرستار جوان در پاسخ به اینکه نگران مبتلا شدن خود هست یا خیر؟ می‌گوید:
شخصا اصلا نگرانی در این مورد ندارم تنها یک نگرانی کوچک برای انتقال به خانواده دارم و آن هم دلیلی نیست که این کار را انجام ندهم.
از لحاظ تامین وسایل استریل و پوشاک محدودیتی نداریم و خود بیمارستان برخی از این وسایل را تهیه و تولید می‌کند و امکانات قابل قبول است، هرچند در ابتدا کمی کمبود وجود داشت.
پرستاری سختی‌های خود را دارد اما در کل از این وضعیت راضی هستم و بعنوان حرف آخر امیدوارم به زودی شرایط به وضعیت عادی برگردد.
رعایت فاصله احتمال مبتلا شدن را بسیار پایین می‌آورد
نسیم معینی پرستار دیگر بخش کرونا که در ابتدا از انجام مصاحبه طفره می‌رود و بعدا متوجه می‌شوم که نگران مطلع شدن خانواده‌اش از حضورش در بخش بیماران کرونایی است به ایکنا گفت:
20 سال است که سابقه فعالیت در عرصه پرستاری را دارم و در حال حاضر به مدت یک هفته است که در این بخش هستم، خانواده‌ام از حضورم در این بخش اطلاعی ندارند چراکه نمی‌خواهم استرس و نگرانی در وجودشان ایجاد شود، نه اینکه مخالف باشند، به صورت داوطلب در این بخش حضور پیدا کردم و تا حدودی احساس نگرانی وجود دارد اما خداراشکر تجهیزات بیمارستان مناسب است.
این ویروس ناشناخته است و اطلاعات کافی در مورد آن وجود ندارد که تا چقدر و از چه سطوحی می‌تواند نفوذ کند، اطلاعات بسیار کم و محدودی وجود دارد و یک ورژن جدید است هرچند شاید قبلا کرونا وجود داشته است اما ما طبق توصیه‌ها عمل می‌کنیم و در نهایت توکلمان بر خدا است.
امیدورام جمع‌ها دوباره جمع شود
در اینجا پزشکان آموزش‌دیده بیماران را پذیرش می‌کنند چراکه این یک بیماری تیپیک هست و از طریق سی‌تی‌اسکن مشخص می‌شود و در نهایت مریضان در حالت ایزوله و بارعایت فاصله، پذیرش و بستری می‌شوند.
بیمارانی که آزمایش PCR آنها منفی است و آنانی که مشکوک به کرونا و دارای علایم هستند از آنها تستی گرفته می‌شود که 48 ساعت طول می‌کشد تا جواب آن بیاید، در اینجا افرادی که علایم بیماری را دارند و مبتلای قطعی نیستند در کنار هم هستند.
بیماران هوشیار بخش نگرانی دارند که مبتلا نباشند و در اینجا مبتلا شوند، ما به آنها آموزش و اطمینان می‌دهیم که با رعایت فاصله احتمال مبتلا شدن در این مکان کم است و خانواده‌هایشان که در اینجا حضور پیدا می‌کنند نیز آموزش‌های لازم به آنها ارائه می‌شود که 14 روز باید در قرنطینه باشند و با کسی ارتباط نداشته باشند.
در آخر می‌گوید: از مردم می‌خواهیم همچنان نکات بهداشتی را رعایت کنند و حتی الان که همه چیز دوباره به روال عادی برگشته بیرون نروند، امیدوارم جمع‌ها هر چه زودتر دوباره جمع شود.
به امید روزی که هر چه زودتر این گزارش و نام بیماری کرونا تبدیل به یک خاطره شود، خاطره‌ای شیرین از شکست کرونا.
انتهای پیام
