هادی درگزینی، پرستار بخش کرونا بیمارستان امام حسن(ع) در بجنورد است که گاهی اوقات به عنوان سوپروایزر نیز به بیماران ارائه خدمت میدهد، آرزویش فقط سلامتی مردم است و هنگامی که از خدمت صادقانه همکارانش صحبت میکند بغض گلویش را میگیرد و مشخص است که نگران همکارانش در این بخش است. این پرستار فداکار در یکی دو ماه گذشته به بیماری کووید 19 مبتلا شد، اما پس از بهبودی به علت دو چندان شدن سختی کار دوباره به بیمارستان بازگشت.
درگزینی که نگران حال همکارانش است ادامه داد: ما پرستاران در بخشی که بیماران مبتلا به کووید 19بستری شدهاند در مواجه مستقیم با ویروس کرونا قرار داریم و با وجود اینکه از تمامی وسایل حفاظتی استفاده میکنیم بازهم ممکن است به این بیماری مبتلا شویم چراکه یک پرستار در مواجه مستقیم با بیمار قرار دارد. در حال حاضر تقریبأ تمامی کارکنان این بخش به بیماری کووید 19 مبتلا شدهاند که یا خود را بروز داده و یا اینکه بدون علائم رد شده است.
وی ادامه میدهد: این ویروس ناشناخته است و هر مرتبه چهره جدیدی از خود نشان میدهد در اوایل شیوع به صورت تنگی نفس بود و یا اینکه اعلام میکردند که نیازی به استفاده از ماسک نیست، اما حالا به اشکال مختلف خود را نشان میدهد و کادر درمانی با چنین ویروس ناشناختهای با کمترین فاصله از بیماران میجنگد.
درگزینی تأکید میکند: فصل گرما است و تحمل هوای گرم در شرایط عادی خیلی سخت است، حال ببینید پرستارانی که از بیماران کرونا مراقبت میکنند به خاطر لباسهای محافظتی که از جنس پلاستیک است با چه سختیهایی روبهرو هستند. هوا گرم است و خود این لباس هم گرما تولید میکنند و مجبور هستیم که یک شیفت کاری را بدون اینکه آن را از تن بیرون کنیم با ماسک N95 بپوشیم، ولی باید به این نکته هم توجه کنیم که چقدر پوشیدن این لباس برای پرستاری که مبتلا به ویروس کرونا شده و یا تازه از شر این ویروس خلاص شده و دچار تنگی نفس شدید هم است، سخت و طاقت فرساست.
وی یادآور میشود: زمانیکه از این بیماری بهبود پیدا کردم و دوباره به بخش آمدم گاهی اوقات تنفس با ماسک N95 آنقدر برایم سخت بود که به خارج بخش میرفتم تا چند دقیقهای بتوانم بدون ماسک تنفس کنم.
درگزینی با تأکید بر اینکه پرستاران با تمام خستگی در بخش برای مراقبت از بیماران حاضر میشوند، اما حال زمان آن رسیده که مردم نیز به این قشر خدوم با رعایت نکات بهداشتی توجه ویژه کنند، به بدترین خاطرات در دوره زمانی شیوع ویروس کرونا اشاره میکند و میگوید: متأسفانه پرستاران در این بخش هر روز شوکه و ناراحت میشوند. جوانی بدون علائم به این بخش ارجاع داده میشود و کادر درمانی هر کاری که از دستش بر میآید انجام میدهد، تمام علم خود را به کار میگیرد تا جانش را نجات دهد ولی با یک ویروس ناشناخته سروکار دارد و هیچ کدام از تلاشهایی که انجام داده کارساز نیست و مریض جلوی چشم کادر درمانی از دست میرود. این به عنوان بدترین خاطره برای همیشه در ذهن آنها ثبت میشود.
وی تأکید کرد: پرستارها نگران اعضای خانواده خود هستند که مبادا آنها هم درگیر نشوند، اما متأسفانه پرستاری در این بخش بوده که خود و تمام اعضای خانواده درگیر و در بیمارستان بستری شدند.
دلم برای پدر و مادرم تنگ شده است؛ این ابراز دلتنگی از سوی درگزینی است. 5 ماه است که پدر و مادرم را فقط چند مرتبه از فاصله 10 متری دیدهام. پرستارها اکنون فی سبیلالله خدمت میکنند و تاکنون تمامی وعدهها در حد حرف باقی مانده است.
درگزینی در پایان تصریح کرد: کاری با منت برای مردم انجام نمیدهیم، اما توجه به جان انسانها باید برای همه دغدغه باشد و همانگونه که ما با تمام وجود در کنار مردم هستیم این انتظار را داریم که مردم نیز با رعایت پروتکلهای بهداشتی در کنار ما قرار گیرند و این شرایط خستهکننده را برای ما پرستاران به اتمام برسانند.
انتهای پیام