با جشنواره چهل‌و‌یکم/ «پرونده باز است»
فاصله طولانی تا «اتوبوس شب»
«پرونده باز است» ساخته کیومرث پوراحمد نشان داد که این فیلمساز با ساخت فیلم‌های خوبی چون «اتوبوس شب» فاصله گرفته و نتوانسته خاطره خوش کارهای خوبش را در سال‌های اخیر تکرار کند.
«پرونده باز است» تجربه‌ای جدید از کیومرث پوراحمد کارگردان قدیمی سینماست. این فیلم نسبت به چند کار اخیر پوراحمد کار قابل تاملی است هرچند که هنوز با روزهای اوج فیلمساز، فاصله دارد. البته پوراحمد هنوز با کارهای خوبی چون «اتوبوس شب»، «شب یلدا» و «خواهران غریب» به نیکی یاد می‌شود ولی باید دید در آینده این فیلمساز می‌تواند روزهای خوب خود را تکرار کند یا نه.
داستان
فیلم داستان نوجوانی است که به دلیل قتل در آستانه اعدام است. او در یک نزاع دسته‌جمعی ناخودآگاه یکی را به قتل می‌رساند و به قصاص محکوم می‌شود. در نهایت قصه با یک پایان باز تمام می‌شود و سرنوشت آن نوجوان با فریادهای او در هنگام اعدام، نامعلوم رها می‌شود!
فیلم در شخصیت‌پردازی چندان موفق نیست چون کاراکترها خوب از کار در نیامده‌اند. همچنین اوج و فرودها مناسب نیستند. گره‌هایی که داستان پیش می‌آورد تا حد زیادی قابل پیش‌بینی است و تماشاگران می‌توانند آن را حدس بزند.
در قصه یک نکته مثبت وجود دارد آن هم اینکه کارگردان شخصیت‌ها را سیاه و سفید تصویر نمی‌کند حتی نوجوان خلافکار فیلم هم داغدار مصیبتی است که رفتار وی را شکل داده است.
ساختار
درباره مسائل فنی اگر بخواهیم ملاک‌مان را دو فیلم «پنجاه قدم آخر» و «تیغ و ترمه» در نظر بگیریم «پرونده باز است» کار بهتری است، چون تا حدودی فیلم سر و شکل داشته و روایتگر قصه‌ای است اما اگر قیاسمان فیلم‌های نظیر «اتوبوس شب» یا «خواهران غریب» باشد در خواهیم یافت که هنوز فاصله زیادی پوراحمد با آن کارها دارد.
جدا از بحث فیلمنامه که در توضیحات فوق به آن اشاره کردیم شخصیت‌پردازی در فیلمنامه لحاظ نشده و بیشتر نقش‌ها، تیپ هستند پس نمی‌توان با آنها ارتباط برقرار کرد. درباره بازی‌ها هم باید نمره منفی به کارگردان داد چون در انتخاب بازیگران موفق نبوده و نتوانسته از آنها بازی خوبی بگیرد. تنها بازی خوب، مربوط به علی باقری است که متاسفانه هنوز آنچنان که باید قدرش در سینما دانسته نشده است.
دکوپاژ و میزانسن پوراحمد نمره قبولی را می‌گیرد ولی مشکل این فیلم چندان به مسائل فنی بر نمی‌گردد بلکه مربوط به بی‌حوصلگی این فیلمساز در سال‌های اخیر است که سبب شده از او کارهای درخشان گذشته را نبینیم.
محتوا
مضمون و محتوای «پرونده باز است» به بحث قصاص نظر دارد و می‌خواهد مروج بخشش باشد اما به این بهانه، حق قصاص را زیر سوال می‌برد! قصاص، قانونی برای احقاق حقوق بیگناهان است پس نمی‌توان آن را در یک اثر سینمایی سیاه تصویر کرد.
موضوع دیگر به بحث بچه‌های کار در فیلم «پرونده باز است» مربوط می‌شود. در این حوزه، فیلم خوب توانسته به موضوع بپردازد زیرا نه به صورت گل درشت، معضل نشان داده شده نه اینکه گذرا از کنار آن عبور کرده است.
در نهایت باز هم تاکید می‌کنم این فیلم برای کیومرث پوراحمد نمره ۲۰ نیست اما امتیاز منفی نیز به آن نمی‌توان داد.
داستان
فیلم داستان نوجوانی است که به دلیل قتل در آستانه اعدام است. او در یک نزاع دسته‌جمعی ناخودآگاه یکی را به قتل می‌رساند و به قصاص محکوم می‌شود. در نهایت قصه با یک پایان باز تمام می‌شود و سرنوشت آن نوجوان با فریادهای او در هنگام اعدام، نامعلوم رها می‌شود!
فیلم در شخصیت‌پردازی چندان موفق نیست چون کاراکترها خوب از کار در نیامده‌اند. همچنین اوج و فرودها مناسب نیستند. گره‌هایی که داستان پیش می‌آورد تا حد زیادی قابل پیش‌بینی است و تماشاگران می‌توانند آن را حدس بزند.
در قصه یک نکته مثبت وجود دارد آن هم اینکه کارگردان شخصیت‌ها را سیاه و سفید تصویر نمی‌کند حتی نوجوان خلافکار فیلم هم داغدار مصیبتی است که رفتار وی را شکل داده است.
ساختار
درباره مسائل فنی اگر بخواهیم ملاک‌مان را دو فیلم «پنجاه قدم آخر» و «تیغ و ترمه» در نظر بگیریم «پرونده باز است» کار بهتری است، چون تا حدودی فیلم سر و شکل داشته و روایتگر قصه‌ای است اما اگر قیاسمان فیلم‌های نظیر «اتوبوس شب» یا «خواهران غریب» باشد در خواهیم یافت که هنوز فاصله زیادی پوراحمد با آن کارها دارد.
جدا از بحث فیلمنامه که در توضیحات فوق به آن اشاره کردیم شخصیت‌پردازی در فیلمنامه لحاظ نشده و بیشتر نقش‌ها، تیپ هستند پس نمی‌توان با آنها ارتباط برقرار کرد. درباره بازی‌ها هم باید نمره منفی به کارگردان داد چون در انتخاب بازیگران موفق نبوده و نتوانسته از آنها بازی خوبی بگیرد. تنها بازی خوب، مربوط به علی باقری است که متاسفانه هنوز آنچنان که باید قدرش در سینما دانسته نشده است.
دکوپاژ و میزانسن پوراحمد نمره قبولی را می‌گیرد ولی مشکل این فیلم چندان به مسائل فنی بر نمی‌گردد بلکه مربوط به بی‌حوصلگی این فیلمساز در سال‌های اخیر است که سبب شده از او کارهای درخشان گذشته را نبینیم.
محتوا
مضمون و محتوای «پرونده باز است» به بحث قصاص نظر دارد و می‌خواهد مروج بخشش باشد اما به این بهانه، حق قصاص را زیر سوال می‌برد! قصاص، قانونی برای احقاق حقوق بیگناهان است پس نمی‌توان آن را در یک اثر سینمایی سیاه تصویر کرد.
موضوع دیگر به بحث بچه‌های کار در فیلم «پرونده باز است» مربوط می‌شود. در این حوزه، فیلم خوب توانسته به موضوع بپردازد زیرا نه به صورت گل درشت، معضل نشان داده شده نه اینکه گذرا از کنار آن عبور کرده است.
در نهایت باز هم تاکید می‌کنم این فیلم برای کیومرث پوراحمد نمره ۲۰ نیست اما امتیاز منفی نیز به آن نمی‌توان داد.
داوود کنشلو
