سفیدسازی منافقین را باور نکنیم + فیلم

به گزارش خبرنگار ایکنا، در حاشیه برگزاری چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر، نشست خبری فیلم سینمایی سرهنگ ثریا  با حضور عوامل فیلم ساعات پایانی ۱۴ بهمن در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

در این جلسه لیلی عاج (کارگردان)، جلیل شعبانی (تهیه‌کننده)، بهزاد عبدی (آهنگساز)، آرش قاسمی (صداگذار)، مهرناز اکبری (طراح لباس)، علیرضا برازنده (مدیر فیلمبرداری) و بابک پناهی (طراحی صحنه) حضور داشتند‌.

عاج در ابتدای جلسه بیان کرد: سال ۹۹ از طرف مرکز هنرهای نمایشی برای چاپ کتاب دعوت شده بودم. بچه گیلان غرب هستم و پدربزرگم عضو گروه مرصاد بود به همین دلیل از کودکی می‌خواستم آن را بنویسم. همان‌طور که درباره سازمان مجاهدین جستجو می‌کردم، مادری کنار سیم‌خاردارها دیدم که بسیار تأثیرگذار بود. کم‌کم مراحل تحقیق را انجام دادم و با ثریا عبداللهی نازنین که یکی از مادرها بود، آشنا شدم و فیلم «سرهنگ ثریا» شکل گرفت. مادر، انتظار و فرزند سه کلیدواژه فراجهانی هستند و برای همه جهان این فیلم می‌تواند نمایش داده شود.

وی افزود: موفقیت فیلم و هر نکته‌ای درباره آن در دست خداست. ربطی به هیچ‌کس ندارد. خانم صامتی انتخاب اول و آخر من بود و من به دنبال مادری بودم که بتواند نقش را به خوبی ایفا کند. در ضمن امروز میزبان خانواده‌هایی هستم که زمانی که فیلم می‌دیدند چشم‌هایشان خیس می‌شد. خیلی از مادران تشکر می‌کنم که کنار ما بودند. ما مادری را داریم که فرزندش ۴۰ سال اسیر فرقه رجوی بوده است و امروز اینجاست و من میزبان آنان هستم.

این کارگردان ادامه داد: من یک گروه بسیار بی‌نظیر داشتم و خدا من را خیلی دوست داشت که همچنین گروهی داشتم. من یک سوژه زنانه ملتهب دیدم که درام داشت و ترغیب شدم به عنوان اولین فیلم آن را بسازم. حداقل فایده‌ای که این فیلم دارد، این است که سفید‌سازی پرونده فرقه رجویه و مجاهدین را باور نکنیم.

شعبانی تهیه‌کننده فیلم در ادامه نشست عنوان کرد: زمانی که این فیلم را می‌خواستیم تولید کنیم، می‌دانستیم که این اتفاق می‌تواند در هر جای دنیای به وجود آید. سوژه این فیلم، موضوع بین‌المللی است و فارغ از هر چیزی می‌تواند در هر جای این کره خاکی اتفاق بیفتند.بهزاد عبدی آهنگساز فیلم نیز بیان کرد: برای خلق اثر هنری سعی می کنیم به روح اثر نزدیک شویم و من هم آثار مختلف را دیدم و زمانی که به روح اثر نزدیک شدم تصمیم گرفتم این طور کار کنم و با مشورت خانم عاج با همان تحلیل پیش رفتم.

در ادامه جلسه شعبانی از ثریا عبداللهی، شخصی که فیلم از زندگی وی شد دعوت کرد تا روی صحنه بیایند. ثریا عبداللهی گفت: پسر من سال ۱۳۸۱ از ترکیه ربوده شد و ۲۱ سال است که از پسرم خبر ندارم. من به دخترم لیلا عاج دستمریزاد می‌گویم. این کارگردان نزدیک به ۳ سال است که مدام پیش من آمد و مستندات را می‌گرفت. از ژاله صامتی بسیار ممنونم که بسیار عالی نقش را ایفا کرد و تمام دردهای من را بسیار عالی جلوی دوربین آورد. دردهای خانواده‌هایی که فرزندانشان به دست فرقه رجوی ربوده شدند در این فیلم نشان داده شد.

وی افزود: من از طریق انجمن نجات عازم عراق شدم. زمانی که مرز رفتم دیدم خیلی از پدر و مادرها در انتظار بچه‌هایشان هستند و بعد از این‌که به مقر آن‌ها رفتیم، اجازه ملاقات با فرزاندنمان را ندادند. پس این دلیلی شد که با یک بلندگو سعی کردیم صدایمان را به بچه‌هایمان برسانیم.

در ادامه مادر امیراصلان حسن‌زاده نیز بیان کرد: پسرم سال ۸۱ از ترکیه ربوده شد و هیچ خبری از او ندارم. به خانم عاج دست مریزاد می‌گویم. نزدیک به سه سال است که برای این فیلم زحمت کشیدند. تا جایی که توانستم عکس خانواده ها و فرزندانشان را به او دادم خانواده‌هایی که ۲۰ تا ۴۰ سال از فرزندانشان خبر ندارند. من نزدیک به چهار سال در عراق بودم و از عوامل این برنامه و خانم صامتی قدردانی می‌کنم که حس مادرانه را به بهترین شکل جلوی دوربین نشان دادند. احساس می‌کنم دوباره متولد شده‌ام چرا که این خانواده‌ها نزدیک به ۱۱ سال است که دردهایشان در خفا مانده است. از طریق انجمن نجات عازم عراق شدم. فکر می‌کردم تنها هستم و زمانی که به مرز رفتم پدر و مادرهای مشابه خودم را زیاد دیدم. اجازه ملاقات به ما نمی‌دادند و به همین دلیل ما از بلندگو استفاده می‌کردیم چرا که اجازه نمی‌دادند صدای ما به فرزندانمان برسد.