به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، صبح امروز، 16 شهریورماه، همزمان با میلاد ثامنالحجج(ع) نوای نقاره در حرم مطهر رضوی طنینانداز شد و زائران حضرت، هم نوا با نقارهخوانان، نوای رضا(ع) رضا(ع) سر دادند.
نقارهخوانان بشارت میلاد ولینعمتمان را با شادی و سرور بر فراز آسمان رساندند و از پلههای سر درب نقارهخانه در شرق صحن انقلاب بالا رفتند و نواختند تا صدای شادیشان به عرش برسد.
دست اول «سرنواز» -سردسته کرنا نوازها- کرنا را به طرف گنبد حضرت به عنوان سلام گرفت و «سلطان دنیا و عقبی علی بن موسی الرضا(ع)» را دمید.
پسنوازان که تعداد آنها چهار نفر بود نوای «امام رضا(ع)» را نواختند، سرنواز مجددا با سر کرنا به طرف گنبد حضرت اشاره کردند و چنین نواختند: «امام رضا(ع)»، پس نوازان جواب دادند: «غریب»، دست دوم، کرنای سرنواز ذکر «مولی مولی مولی علی بن موسی الرضا(ع)» را نواخت، پس نوازان جواب دادند: «رضا(ع) جان»
سرنواز سر کرنا را به طرف گنبد گرفته و ذکر «یا امام غریب یا امام رضا(ع)» سردادند، دست سوم، کرنای سرنواز ذکر «دوران، دوران امام رضاست» را نواختند.
طبالها به عنوان شادی طبلهای خود را به صدا در میآورند، این طبل به «کوس شادمانه» معروف است، مجددا سرنواز ذکر میکند: «دوران دوران امام رضا(ع)، دادرس بیچارگان»، پس نوازان پاسخ میدهند: «ای دادرس درماندگان»، موقعی که پس نوازان میخواهند کرنای خود را بر زمین بگذارند، سرنواز میگوید: «فریادرس»
آستان قدسیها به نقارهزنها میگویند «عمله شکوه»؛ به این معنا که آنها نشاندهنده شکوه و عظمت حرم امام رضا(ع) هستند، دلیلش هم آن است که تنها جایی که در کل دنیا نقاره نواخته میشود، حرم امام رضا(ع) است.
و پایان مییابد ذکر نقاره خوانان، اما تازه شروع شده آغاز عاشقی زائران با دلهای آماده و چشمهای بارانی که در پس هر نگاه شاید هزاران حرف نهفته باشد، سکوت میکنم به احترام زائری که دلش در حرم است اما جسمش در گوشهای از دنیای بزرگ که نتوانسته حضور پیدا کند، من سکوت میکنم و گامی به عقب بر میدارم، جای خالی همه دلدادان را خالی میکنم.