چه کسی احادیث معصومین(ع) درباره حیوانات را یادآوری خواهد کرد؟
گروه سلامت: علی‌رغم رشد فزاینده فعالیت‌های حمایت از حقوق حیوانات، ظلم به این نشانه‌های الهی در کشور بیداد می‌کند و گویی قرار هم نیست کسی به فکر ده‌ها توصیه موکد اسلام در خصوص حقوق حیوانات باشد.
هر موجودی یک نشانه از قدرت خلقت آفریدگار است؛ موجوداتی که می‌توانند بهانه‌ای برای به یادآوردن عظمت و قدرت خداوند و عبادت خالق باشند. خداوند در آیه چهارم سوره جاثیه می‌فرماید: «وَفِی خَلْقِکُمْ وَمَا یَبُثُّ مِن دَابَّةٍ آیَاتٌ لِّقَوْمٍ یُوقِنُونَ؛ و در آفرینش خودتان و آنچه از [انواع] جنبنده[ها] پراکنده مىگرداند براى مردمى که یقین دارند نشانههایى است».
البته خداوند دستور داده است برای دیدن این آفریده‌ها در زمین بگردید، دستوری که حکومت اسلامی موظف به تأمین امکان آن برای عموم مردم است اما متأسفانه گردش بر روی زمین و دیدن همه نشانه‌های الهی در توان مالی بسیاری از افراد نیست به همین دلیل برخی، این نشانه‌های الهی را جمع می‌کنند و به محل زندگی انسان‌ها می‌آورند. اما!
اگر قرار است هر موجودی که می‌بینیم به ویژه آنهایی که در نقاط دور از محیط‌های شهری و در طبیعت بکر زندگی می‌کنند، برای ما انسان‌هایی که ادعا می‌کنیم به وجود خداوند یقین داریم، نشانه‌ای از عظمت خلقت خداوند باشد، یقیناً این نمایش نیز باید نشانه‌هایی از نگاه عظیم اسلامی و رفتار انسانی را در پی داشته باشد.
یک جامعه اسلامی طراز را فرض کنید، در این جامعه قدر مسلم به هیچ انسانی ظلم نخواهد شد، اما آیا ممکن است در چنین جامعه‌ای به یک حیوان ظلم شود؟ نمایش حیوانات در سیرک‌ها، باغ‌وحش‌ها، پارک‌ها و اخیراً استفاده از حیوانات به عنوان اسباب‌بازی و سرگرمی در خانه‌ها و وسیله جلب مشتری در رستوران‌‌ها، محل‌های تفریحی و ... چه سنخیتی با نگاه اسلامی به مخلوقات الهی دارد؟
قدر مسلم می‌توان حیوانات را برای نشان دادن عظمت خلقت به میان انسان‌ها آورد اما شرایط اسلامی و انسانی این آوردن به حدی واضع و روشن است که حتی نیاز به بیان ندارد. نگهداری حیوانات در خانه نیز باید با شرایطی صورت گیرد که حیوان آزار نبیند.
اما آیا سازمان حفاظت محیط زیست به استخراج دستورات اسلامی در خصوص حیات وحش اقدام کرده است؟ آیا در کشور ما کسی می‌داند در قبال حیوانات اهلی و وحشی که همه متعلق به خداوند هستند چرا که خداوند در آیه دوم سوره ابراهیم می‌فرماید: «اللّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ وَوَیْلٌ لِّلْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ شَدِیدٍ؛ خدایى که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است از آن اوست و واى بر کافران از عذابى سخت» چه مسئولیتی دارد؟
البته از قرار معلوم حمایت از حقوق حیوانات امروزه، آن هم بعد از گذشت 14 قرن از دستورات اکید اسلام در خصوص حقوق حیوانات و احادیث متعدد در این زمینه به کاری لوکس و باکلاس تبدیل شده است، اما واقعیت این است که هر مسلمانی موظف به رعایت حقوق تمام مخلوقات الهی است. وظیفه‌ای فراموش شده که باید یادآوری شود.
حقوق حیوانات یک مسئولیت شرعی است. البته مسئله بسیار تأسف‌برانگیزتر این است که علی‌رغم رشد روزافزون توجه به حقوق حیوانات در سراسر جهان، در کشور خودمان هر روز با روش‌های جدیدتر آزار حیوانات مواجه می‌شویم، روش‌های جدیدتر نمایش حیوانات در قفس و آزار دادن آنها.
بماند که این روزها چشممان به تغذیه مدرن حیوانات در قفس هم روشن شده است که حیوان زنده را به عنوان خوراک حیوان دیگر در مقابل چشم خانواده‌ها که احیانا کودکی را نیز به همراه دارند، در قفس تقدیم می‌کنند که از این روش عنصر جذابیت را به مدیریت جدید و کسب و کار به‌روزشان بیفزایند.
اما آیا بهتر نیست در هنگام دیدن این نمایش‌ها یک لحظه خود را به جای دیگر مخلوق خدا بگذاریم و فکر کنیم اگر بلایی را که بر سر حیوان زبان‌بسته می‌آوریم، بر سر حیوان زبان‌دار خداوند می‌آوردند چه حالی می‌شد؟ فقط باید کمی اندیشید.
در جدیدترین این روش‌های ابداعی تعداد زیادی پرنده را در یک قفس کوچک زندانی کرده و در قبال آزادی آنها از مردم پول مطالبه می‌کنند! نکته جالب عدم اعتراض تمامی شاهدان این رفتار است و نهایت انسانیتی که برخی به خرج می‌دهند پول دادن و آزاد کردن پرنده‌هاست به جای اینکه به شدت به اصل مسئله اعتراض و مانع این کار غیر انسانی شوند!
و یک هشدار آزار حیوانات باعث قسی‌القلب شدن انسان می‌شود.
