به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) به نقل از خبرگزاری امارات(وام)، در 21 آگوست سال 1969 ميلادی دنيس مايكل، از يهوديان تندرو اسرائيل، در اقدامی ضددينی بخش شرقی مسجدالاقصی را به آتش كشيد كه در آن تمام محتويات و بخشهای اين مسجد از جمله منبر تاريخی و معروف «صلاحالدين» و گنبد نقرهای اين مسجد به عنوان اثری تاريخی آسيب ديد.
مسجد «عمر» كه سقف آن از گل و چوب بود، محراب «زكريا»، مقام «الاربعين» در كنار محراب زكريا، سه رواق از مسجد و 74 پنجره چوبی از ديگر بخشهای آسيبديده در اين آتشسوزی بود و بسياری از تزئينات اسلامی و آيات قرآنی مزين بر بخشهای مختلف اين مسجد نيز از بين رفت.
فلسطينیها در آن زمان با وجود ممانعتهای اسرائيل با واكنش فوری توانستند تا حدودی اين آتشسوزی را متوقف و مسجدالاقصی را نجات دادند و به همين منظور از وسايل اطفاء حريق شهرهای الخلبل، بيت لحم، كرانه باختری و ديگر شهرهای عربی برای خاموش كردن آتش استفاده كردند.
در اين آتش سوزی و حركت نژادپرستانه، اسرائيل حتی آبهای مناطق اطراف مسجدالاقصی را قطع كرد و با تأخير اجازه داد كه خودروهای اطفاء حريق وارد مسجدالاقصی شده و آتش را خاموش كنند.
نخستين كنفرانس اسلامی پس از آتشسوزی در مسجدالاقصی، در شهر «رباط» پايتخت مراكش برگزار و طی آن سازمان همكاری اسلامی كه كشورهای اسلامی در آن عضو هستند، تأسيس شد.
شورای امنيت نيز با واكنش در برابر اين اقدام دنيس مايكل، در 15 سپتامبر سال 1969 ميلادی مصوبه شماره 271 را صادر و آتشسوزی در مسجد الاقصی را محكوم كرد و لغو تمامی اقداماتی را كه به تغيير وضعيت قدس شريف منجر می شود، خواستار شد.
پس از بازداشت دنيس مايكل اسرائيل طبق عادت هميشگی بهانه آورد و مدعی شد كه مايكل به بيماری روانی مبتلاست تا وی بتواند بهراحتی از بار مجازات فرار كرده و به محل تولدش يعنی استراليا بازگردد.
كميته بازسازی مسجدالاقصی وابسته به وزارت اوقاف اردن بازسازی آثار تخريب شده در آتشسوزی مسجدالاقصی را پذيرفت و با اعزام گروهی فنی به قدس، كار بازسازی در اين مسجد را در اوايل سال 1970 ميلادی آغاز كرد.
از آن زمان تاكنون اسرائيل با تمام امكانات و از راه های مختلف، يهودیسازی قدس به ويژه مسجدالاقصی به عنوان قبله نخست مسلمانان جهان را دنبال می كند، تلاش ناكامی كه همچنان ادامه دارد و رويارويی با آن، اقدامات مضاعف كشورها و سازمان های اسلامی را می طلبد.
گزارش: زهرا نوكانی