امام صادق(ع)؛ اندیشه‌ساز جهان اسلام و مروّج نگاه موحدانه به علم
مدرس حوزه علمیه سراوان گفت: امام صادق(ع) را به‌حق باید اندیشه‌ساز جهان اسلام و مروّج نگاه موحدانه به علوم دانست، بطوری که شیخ مفید می‌گوید علومی که از امام صادق(ع) نقل شده به اندازه‌ای است که ره توشه کاروانیان شد.
افسانه محمدگلی، مدرس حوزه علمیه سراوان در گفت‌وگو با ایکنا از سیستان‌وبلوچستان، گفت: بر اساس روایات، ائمه معصوم(س) همه مانند یک نور هستند، « کُلُّهُم نورٌ واحِد»، یعنی این‌طور نیست که یکی بهتر از دیگری باشد، اما از آنجایی که شرایط زمانی و مکانی در هر دوره متفاوت بوده، رفتار ائمه(س) نیز متفاوت جلوه می‌کرده است.
وی ادامه داد: هر صفت کمالی در یک امام معصوم وجود داشته باشد، در دیگر ائمه نیز وجود دارد، اما به دلیل شرایط، هر صفت در یک امام تجلی و ظهور بیشتری پیدا کرده است، در حالی که به فرموده امام صادق(ع)، « علمنا واحد، فضلنا واحد و نحن شیء واحد»، علم و فضل ما یکی است و ما یک حقیقت هستیم.
مدرس حوزه علمیه سراوان بیان کرد: دوران امام صادق(ع) نیز علی‌رغم فشار زیادی که حکومت وارد می‌کرد، دورانی بود که شور و نشاط علمی مردم افزایش یافته و زمینه برای ورود مکاتب و عقاید مختلف مهیا شده بود. بنابراین ایشان روش مناظرات علمی و برگزاری کلاس‌های معرفتی و آموزشی را برای تبلیغ دین خدا در پیش گرفتند.
وی افزود: علم و دانش امام صادق(ع) زبانزد خاص و عام است؛ ایشان از اساتید برجسته زمان بودند و هنوز با گذشت صدها سال، همچنان نامشان بر سر زبان‌هاست؛ بزرگان زیادی نزد ایشان تلمذ کردند، از جمله ابوحنیفه و مالک ابن انس که از بزرگان فقه اهل سنت هستند، شاگردان امام صادق(ع) بوده‌اند.
محمدگلی اظهار کرد: ایشان کلاس‌های درسی برگزار می‌کردند که آن‌قدر آموزنده و پربار بود که مسلمانان را از جای جای سرزمین‌های اسلامی به این کلاس‌ها می‌کشاند؛ گروه‌های مختلفی برای یادگیری علوم نزد امام(ع) می‌آمدند و این امر باعث شد تا امام(ع) نزد مردم مسلمان شهره پیدا کرده و محبوب شوند.
وی گفت: امام(ع) شاگردان خود را تشویق می‌کردند که علوم مختلف را فراگیرند؛ از جمله شاگردان معروف و برجسته ایشان، جابر بن حيان بود که در علوم طبيعی و تجربی مانند داروسازی، کیمیاگری یا شیمی و طب بسیار سرآمد بود.
این مدرس حوزه ادامه داد: کلاس‌های درس امام صادق(ع) طیف گسترده‌ای از علوم را در برمی‌گرفت، اما تأکید بیشتری روی خداشناسی، کلام، اخلاق، فقه و تفسیر قرآن وجود داشت؛ یکی از کتب ارزشمندی که وجود دارد، «توحید مفضل» است که در واقع همان فرمایشات امام صادق(ع) است که توسط شاگرد ایشان، مفضل بن عمر جعفی به رشته تحریر درآمده و در آن به مباحث خداشناسی و شگفتی‌های آفرینش اشاره شده است.
وی افزود: ایشان برای گسترش علوم از نگاه موحدانه، مجاهدت بسیار کردند و با دانشمندان عصر خود، مناظرات فراوان داشتند؛ از جمله مناظره ایشان با ابن ابی العوجاء درباره وجود خدا، مناظره با ابوحنیفه درباره شیوه استنباط احکام فقهی و مناظره با برخی از علمای معتزله درباره شیوه انتخاب حاکم و برخی احکام فقهی.
محمدگلی بیان کرد: امام صادق(ع) را به‌حق باید اندیشه‌ساز جهان اسلام و مروّج نگاه موحدانه به علوم دانست، بطوری که شیخ مفید می‌گوید علومی که از امام صادق(ع) نقل شده به اندازه‌ای است که ره توشه کاروانیان شد و نامش در همه جا انتشار یافت.
وی اضافه کرد: امام صادق(ع) با نشر معارف اسلام و آیین پیامبر(ص)، كلیدی‌ترین شخصیت در شكل‌گیری مذهب فقهی امامیه به شمار می‌رود. كوشش‌های خستگی ناپذیر ایشان كه با اصلاح تفكرات پیروانش و تربیت شاگردان بسیاری همراه بود، به شكل گیری یک مكتب فکری نظام‌مند منجر شد كه به احیای اسلام ناب و پالایش تفكر اسلامی در طول سالیان متمادی انجامید.
مدرس حوزه علمیه سراوان اظهار کرد: امام صادق (ع) مجاهد و مبارزی بی نظیر در میدان فکر و عمل بودند، در حقیقت کاری که امام حسین(ع) به صورت قیام خونین انجام دادند، ایشان در لباس علم و تدریس انجام دادند.
انتهای پیام
