حسن نجفی؛ کارگردان سینما و تلویزیون در گفتوگو با ایکنا با بیان اینکه فیلمسازی درباره ائمه(ع) را بهصورت مستقیم صلاح نمیدانم، اظهار کرد: نزدیک شدن به ائمه در کارهای نمایشی بهصورت مستقیم درست نیست، بلکه اگر قرار است کار در این زمینه تولید شود، باید در قالبهای جدید به این حوزه نگاه کرد. دلیل مخالفت من این است بهواسطه عدم چهرهنگاری از ائمه، قادر نیستیم قهرمان را بهدرستی در فیلمها و سریالها نشان دهیم، همین امر نیز روی کیفیت اثر تأثیر منفی خواهد گذاشت، پس در چنین شرایطی، چرا باید این شکل فیلمسازی را درباره معصومان پیش گیریم.
وی افزود: سریالهایی چون «امام علی (ع)» یا فیلم سینمایی «محمد رسول الله» ساخته مجید مجیدی را در همین راستا آثار موفقی نمیدانم. این در حالی است که هالیوود در حوزه پیامبران بسیار پرکار و موفق است. بهترین مثال نیز فیلم سینمایی «مصائب مسیح» است. مل گیبسون، کارگردان این فیلم با زبان سینما مرثیهای را خلق کرده که هنوز هم تماشای آن خالی از لطف نیست، اما ما قادر نیستیم چنین تصویرسازیهایی داشته باشیم، پس چرا باید سراغ این موضوعات برویم؟
این کارگردان درباره چگونگی ساخت فیلم «آسمان هشتم» گفت: وقتی تصمیم گرفتم فیلمی با محوریت امام رضا(ع) جلوی دوربین ببرم، تلاش کردم مخاطب پیام این اثر را تابهحال نشنیده باشد، پس سراغ قصهای جدید رفتم. داستان آن فیلم درباره زائران باکویی بود که به عشق زیارت امام رضا(ع) به مشهد میروند. موضوع این قصه را در تحقیق میدانی که از باکو داشتم، کسب کردم. مردم آنجا عاشق امام رضا(ع) و خواهر بزرگوارشان هستند، اما سختی سفر بسیاری از آنها را از سفر بازداشته، ولی عدهای نیز وجود دارند که بههرحال مشکلات را به جان میخرند و اقدام به سفر میکنند.
نجفی اضافه کرد: این روزها در دهه کرامت هستیم، اما این موضوع تا چه حد در آثار نمایشی به شکلی تأثیرگذار مدنظر قرار گرفته است؟ کارهایی که در این رابطه تولید شدهاند هم عموماً در قالب قصههای تکراری به این حوزه ورود میکنند. برای مثال نشان دادن زائری که در مشهد شفا میگیرد، از آن اتفاقاتی است که بارها تکرار شده است. معجزه از نگاه من در شکل جسمی آن نمود ندارد، زیرا زندگی بخشهای مختلفی دارد که تغییر در هر یک از آنها میتواند معجزه باشد، ولی ما در فیلمهایمان، کمتر چنین چیزی را شاهد هستیم.
وی در پایان تأکید کرد: توصیه میکنم، اگر قرار است اثری معجزهمحور باشد، حتماً باید آن را به شکلی عقلانی به مخاطب عرضه کرد، چون اگر این حوزه بهدقت مورد توجه قرار نگیرد، شاهد اتفاقات خوبی نخواهیم بود، البته شاید تولیداتی اینچنین تا چند دهه پیش میتوانست کارکرد داشته باشد، اما به نظرم مخاطب امروز با تماشاگر دهه 60 یا 70 قابل قیاس نیست. در کلامی دیگر تأثیرگذاری ائمه را در آثار نمایشی باید در زندگی اجتماعی آدمها مشاهده کنیم.
انتهای پیام