به گزارش ایکنا؛ به نقل از العالم عربی، صبح روز 25 فوریه 1994 میلادی زمانی که نمازگزاران فلسطینی در حال اقامه نماز صبح در حرم ابراهیمی بودند، یک شهرک نشین صهیونیست به نام «باروخ گلدشتاین» به سمت نمازگزاران آتش گشود و 29 نمازگزار بیگناه به شهادت رسیده و بیش از 150 فلسطینی زخمی شدند.
رژیم صهیونیستی پس از این حادثه اقدام به بستن حرم ابراهیمی کرد و کمیتهای برای تقسیم این حرم بین مسلمانان و شهرک نشینان صهیونیست تشکیل شد که این اقدام گامی به سمت یهودی سازی بود.
علاوه بر آن، کمیته مذکور که اهالی الخلیل آن را «شوم» مینامیدند، تصمیم گرفت تعدادی از خیابانهای الخلیل را ببندد و نیروهای اشغالگر را در اطراف حرم ابراهیمی مستقر کند.
در طول این 28 سال، مقامات صهیونیست علاوه بر نصب درهای آهنی گَردان الکترونیکی و نظارت با دوربینهای مداربسته، تردد فلسطینیان را در مجاورت حرم محدود کردند.
همزمان با ممانعت اشغالگران از انجام عملیات مرمت داخل و خارج حرم ابراهیمی که به منظور حفظ چهره تاریخی این مکان از سوی اوقاف الخلیل صورت میگیرد، به شهرک نشینان صهیونیست اجازه داده شد که یک آسانسور برقی در محدوده حرم ابراهیمی نصب کنند.
طی روزهای گذشته مشاهده شده است که شهرک نشینان اقدام به سرقت سنگهای تاریخی از محلی کردهاند که این آسانسور در حال ساخت است و سنگهای سرقت شده را به مکان نامعلومی منتقل کردهاند.
با وجود اینکه حرم ابراهیمی و شهر قدیمی الخلیل در سال 2017 میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است و با وجود درخواستهای مکرر وزارتخانههای اوقاف و گردشگری فلسطین و شهرداری الخلیل تاکنون هیچ اقدامی برای حفاظت از این میراث تاریخی انجام نشده است.
با این وجود فلسطینیان شهر الخلیل برای حفظ این اثر باستانی اسلامی و فلسطینی، جمعه هر هفته به منظور اقامه نماز جماعت صبح، حضوری باشکوه در حرم و مسجد ابراهیمی دارند.
انتهای پیام