به گزارش ایکنا، آیتالله عباس کعبی، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و نماینده مردم خوزستان در مجلس خبرگان رهبری، سوم مرداد ماه در محفل قرآنی مشکات در جمع خوزستانیهای مقیم تهران سخنرانی کرد.
متن سخنرانی به شرح زیر است:
من حساب کردم شاید دهها هیئت و تشکل درون استانی در تهران وجود دارد. البته علاوه بر تشکلهای مدیران و مسئولان و امثال اینها. این تشکلها بیانگر آن است که «خوزستان» یک ظرفیتی دارد و عزیزانمان هم علاقهمندند با هم مرتبط شوند و از ظرفیت هم بهرهمند شوند. چه بهتر که بزرگان استان که در تهران مقیم هستند، دور هم جمع شوند و اگر نشد جوانان با همافزایی، وحدت و همدلی چند مسجد و چند حسینیه و چند مرکز تجمع و چند انجمن هماهنگکننده راه بندازند و به کار و تلاش خودشان انسجام دهند.
ما با وحدت، انسجام و همدلی و همافزایی بهتر میتوانیم کار کنیم. ضمن اینکه خوزستان و خوزستانیها از مرکزنشینها انتظار دارند و انتظارشان به این برآورده شود که از ظرفیتهای ملی برای حل مشکلات فقر و محرومیت، حاشیهنشینی و بیکاری و مسائل بسیار زیادی که خوزستانیها دارند استفاده کنیم؛ از جمله زیرساخت توسعه در خوزستان.
بالاخره ما در خوزستان ثروتهایمان زیاد است. غیر از ثروتِ نفت و گاز، ثروت منابع طبیعی ثروتهای خدادادی زیاد، ثروتها و سرمایههای انسانی، مدیریتی و سرمایههای اجتماعی ما از سرمایههای مربوط به منابع طبیعی مهمتر و ارزشمندترند اما متأسفانه همان طور که از منابع طبیعی خوب استفاده نمیشود، از ظرفیتهای انسانی و اجتماعی ما نیز خوب استفاده نمیشود.
میخواهم بگویم این پارادوکس نفت و فقر در خوزستان روزی باید حل شود. مسئولیتهای اجتماعی شرکتهای بزرگ باید با همافزایی خوزستانیها و استفاده از ظرفیت ملی روزی از روزها باید خوزستان را آباد کند. علی رغم اینکه ما این همه منابع انسانی داریم، هنوز هم میگویم: «ابرچالش مشکلات زیرساختی خوزستان مدیریت است. بله، مدیریت! و مدیریت حل نشده است در خوزستان».
حداقل خوزستانیها با وحدت، همدلی، همافزایی و ارتباط اثرگذار، هر کدام تلاش کنند، گوشهای از مشکلات خوزستان را حل کنند وگرنه روز قیامت همه مسئولیم. ما در محفل قرآن نشستهایم. قرآن کریم میفرماید: «و قفوهم انهم مسئولون. ما لکم لا تناصرون» روز قیامت، تک تک ما باید بایستیم و حساب پس دهیم. به ما خواهند گفت: «پس چرا امروز یار و یاور هم نیستید؟!» علتش این است که در دنیا به هم کمک نکردیم.
پیامی که از این محفل قرآنی میخواهم بگیرم، پیام زندگی، شکوفاییِ مادی و معنوی، مبارزه با فقر، فساد، تبعیض، وحدت، صفای باطن و پیام همت و عزم و اراده برای حل مشکلات خوزستان است.
در این زمینه مسئله شرعی میخواهم بگویم. واجب است نقاط ضعفمان را در عرصههای فردی، اجتماعی، سیاسی، مدیریتی و تشکیلات و سازماندهی و با استفاده از ظرفیت دولت و ملت تبدیل به نقاط قوت کنیم.
ضعف فرهنگی، ضعف اخلاقی، ضعف اقتصادی و ضعف اجتماعی و ضعف در عرصههای گوناگون باید تبدیل به اقتدار و قدرت شود؛ «ان الله یبغض المومن الضعیف» خداوند متنفر است از انسانی که بگوید من مؤمنم اما ضعیفم. فقیر باشد، فساد وجود داشته باشد و نتواند کاری کند. «من وجد ماءا و ارضا فافتقر ابعده الله.» در جامعهای که زمین باشد، آب باشد اما فقر هم باشد آن جامعه از خدا دور خواهد بود. ما همه امکانات را داریم. قرآن این است «ان هذا القرآن یهدی للتي هي اقوم و يبشر المومنين اللذين يعملون الصالحات ان لهم اجرا كبيرا»
جايزه بزرگ قرآن به انسانهای مؤمن و نیکوکار و شایسته این است که راه زندگی و بهترین راهها را برای آن میگشاید. قرآن نور و نقشه زندگی است.
ما باید قرآن را اجرا کنیم. یکی از عوامل مهم انحطاط مسلمین، تشریفاتی بودن و ظاهرگرا بودن است و به باطن و پیام قرآن و سنت و مکتب اهل بیت(ع) توجه نمیکنند؛ اینکه ما بیاییم تشریفات مربوط به قرآن را گسترده کنیم اما به محتوای قرآن توجه نکنیم، باعث طرد از رحمت خدا میشود. پیام قرآن توحید و بندگی خدا، عدالت، کرامت انسان، وحدت و همافزایی ست. تولید قدرت برای اسلام و تقویت امت اسلامی، کار برای منافع عمومی و مقابله با فساد عمومی است. پیام قرآن تلاش برای تحقق «حیات طیبه» است. پیام بهبود اوضاع زندگی است. هدف تلاوت قرآن ساخت جامعه بر مدار ایمان و تقواست؛ خودسازی، جامعهپردازی و تمدنسازی، این پیام قرآن است. پیام قرآن باید تبدیل به فرهنگ عمومی جامعه شود و قرآن را باید در زندگی عملیاتی کنیم.
مکتب امام حسین (ع)، مکتب احیای قرآن و سنت رسول الله (ص) به روش امیرالمؤمنین (ع) در زندگی است.
مکتب امام حسین (ع) مکتب ایمان، تقوا، جهاد، فداکاری، جوانمردی و خدمت به انسانها است. ایشان میفرمایند: «من نَفَّسَ کربة عن مومن نفس الله كربه في الدنيا و الاخرة؛ هر که بتواند گرهگشایی کند از کار یک انسان مؤمن، خداوند متعال همه مشکلاتش را در دنیا و آخرت حل میکند». شما میتوانید. شما مدیرانی که در تهران هستید، هر کدام باید نقشهای برای خودش تعریف کند که در کجای مشکلات خوزستان است؟! آیا تماشاچی است یا مرد میدان؟! اگر مرد میدان است کجای این میدان حل مشکلات خوزستان است. دست به دست هم دهیم و تلاش کنیم. جلسات خودمان را بیشتر کنیم.
به شکل فصلی در تهران جلساتی برگزار کنیم. روحانیت، رزمندگان، خانواده شهدا، مدیران مسئولان، نمایندگان معزز مجلس، مسئولینی که در قوای سه گانه از خوزستان هستند و ظرفیتهای ملی را باید تبدیل به یک آورده برای حل مشکلات خوزستان کنیم.
انتهای پیام