فیلمی انسانی و دینی با شاعرانگی زیبا + فیلم

«عطرآلود» جدیدترین ساخته هادی مقدم‌دوست است که در چهل‌و‌یکمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. این فیلم در میان آثار مقدم‌دوست یکی از خوب‌هاست. در این فیلم سینمایی بحث ایمان و توکل بر خدا مطرح می‌شود؛ مضمونی که کارگردان توانسته به زیبایی آن را تصویر کند. داستان درباره جوانی عطرساز است که دوست دارد روزی بتواند عطر ایده‌آلش را بسازد. وی با دختری ازدواج می‌کند. در اوایل زندگی این زوج متوجه می‌شوند قهرمان قصه سرطان دارد و تا پنج ماه دیگر از دنیا می‌رود. مصطفی زمانی (بازیگر نقش اصلی) برای تامین آینده‌اش بعد از مرگ، وارد راهی نادرست می‌شود اما در نهایت در می‌یابد آن چیزی که می‌تواند او و خانوده‌اش را به سعادت برساند راستی و وفای به خانواده است.

قصه‌‌ «عطرآلود» ظرفیت کلیشه شدن را دارد یعنی با سطحی‌نگری فیلم می‌توانست به اثری کاملاً سفارشی تبدیل شود اما خوشبختانه مقدم‌دوست به واسطه سابقه فیلمنامه‌نویسی خود، توانسته اوج و فرودهای خوبی برای قصه انتخاب کند تا تماشاگر قصه را تا پایان همراهی کند.

ساختار

کارگردانی هادی مقدم‌دوست نمره قبولی را می‌گیرد اما آنچه فیلم را زیبا کرده کارگردانی نیست بلکه قصه لطیف، انسانی و دینی آن است. این امر نشئت گرفته از تعلقات فیلمساز به موضوعات دینی است؛ دلبستگی که با باور قلبی همراه است و به‌هیچ‌وجه سفارشی نیست. مصطفی زمانی بازی خوبی دارد. هدی زین العابدین و کوروش تهامی نیز نقش خود را به درستی ایفا کرده‌اند.

مطلب بعدی به فانتزی‌های فیلم مربوط می‌شود. خلق تصاویر گرافیکی و خیال‌انگیز لحظات خوشی را در «عطرآلود» رقم زده است. همچنین استفاده مناسب از موسیقی به زیبایی کار افزوده است. درضمن شخصیت‌پردازی در «عطر آلود» به جا و صحیح است زیرا هیچ یک از نقش‌ها تیپ نیستند.

محتوا

«عطرآلود» سراسر مضمون و پیام دینی است اما هر آنچه در فیلم بیان می‌شود در دل قصه است و مقاهیم به صورت دیالوگ به بیننده منتقل نمی‌شود. برای مثال زیبایی نماز در قابی از تصویر تنها برای لحظه‌ای به رخ تماشاگر کشیده می‌شود یا در بخشی دیگر بحث توکل و ایمان شکلی دل انگیز همانند یک عطر خوش دارد. 

جدا از نکات مثبت فیلم «عطرآلود» یک ضعف آشکار دارد که امیدوارم کارگردان در اجرای عمومی آن را برطرف کنند فیلم زمان اضافه زیاد دارد و به راحتی می‌شود بیست دقیقه از آن را کم کرد؛ اتفاقی که اگر رخ دهد فیلم ریتم مناسبی به خود خواهد گرفت و تماشاگر از دیدن آن لذت خواهد برد.

داوود کنشلو