به گزارش ایکنا به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهشی مبنا، حجتالاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، سوم اسفند ماه در نخستین کنفرانس تخصصی بررسی وضیعت دینداری ایرانیان که در سالن اجتماعات حوزههای علمیه خواهران برگزار شد، بر ضرورتسنجی دینداری و کاربست آن در عرصه حکمرانی اشاره کرد و گفت: تحقیقات حوزه دینداری و سنجش و پایش انواع سبک دینداری، در سیاستگذاری و حکمرانی عرصه فرهنگی کشور بسیار مهم و مؤثر خواهد بود.
وی در ادامه با بیان اینکه برای قوی بودن سنجههای حکمرانی، نیازمند توجه به چهار رکن اصلی نظریه دین، نظریه دینداری، الگوی سنجش دینداری و روش و استراتژی سنجش دینداری هستیم، اظهار کرد: دینداری عموم مردم در برخی از ساحتها بالاست.
خسروپنا با تأکید بر اینکه دینداری منشی به دینداری کنشی منجر میشود، اظهار کرد: دینداری نهادی از دیگر مؤلفههای مهمی است که در آن نهاد بهعنوان تلقی عموم مردم از یک مقوله مشخص موردتوجه قرار میگیرد.
وی دینداری نمادی و توجه به نمادهای عرصههای مختلف را مؤثر بر سنجههای دینداری توصیف و ابراز کرد: دینداری حکمرانی از دیگر ساحتهای نظریه دینداری است که گامهای مختلفی برای آن ترسیم شده است؛ کشور نیازمند توجه به 18نوع حکمرانی، فرهنگی، فضای مجازی، امنیت و... است.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با تأکید بر اینکه حوزه باید دیدبان دینداری باشد، گفت: دینداری باید رکن و روح تصمیمات امنیتی کشور باشد، این مهم نیازمند ترسیم سنجش نامههای تخصصی است.
وی بر اهمیت ترسیم ساحتهای مختلف نظریه دینداری اشاره کرد و دینداری را امری بیرونی و درونی و فردی و اجتماعی دانست و یادآور شد: در سنجشهای دینداری صرفاً نباید متمرکز بر کارکردگرایی باشیم.
خسروپناه ترسیم الگوی سنجش دینداری را بسیار مهم ارزیابی نمود و با بیان اینکه باید تمام ساحتهای فرهنگ دینداری در حوزههای مختلف زیستی، اعم از اقتصادی، آموزشی، درمانی و... مورد توجه قرار گیرد، بیان کرد: الگوی ما در سنجش دینداری باید بومی باشد؛ همانطور که بومیسازی علوم انسانی اجتماعی از ضروریات انکارناپذیری است که تمام اندیشمندان جهانی بدان واقف هستند.
وی با تأکید بر اینکه در سنجه دینداری باید به انسان از منظر دین و مراتب و ساحتهای مختلف انسانی توجه داشته باشیم، اظهار کرد: استراتژی و روش سنجش دینداری از دیگر مؤلفههایی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در پایان تصریح کرد: اگر تحقیقی در حوزه سنجش دینداری انجام شود که توصیف وجه موجود مبتنی بر توصیف وضع مطلوب نباشد، تمام تحقیقات ناتمام خواهد بود، بنابراین باید توصیفی از دینداری مطلوب را برای ارائه استراتژیهای هدفمند ارائه نماییم. تغییر دینداری محقق به دینداری مطلوب از مهمترین راهبردهایی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
انتهای پیام