مسئله عمده داستان «حاء مشدد» نوشته عترت اسماعیلی درباره وقایع دوران امام حسن عسکری(ع)، این است که به تعبیر قرآن کریم «لا يُغادِرُ صَغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً»، یعنی نویسنده تمام تلاش خود را کرده تا هیچ واقعهای از آن دوران را در داستان خود ناگفته نگذارد و شاید بهتر بود نویسنده از خیر روایت برخی وقایعی که گفتن یا نگفتن آنها اثری در داستان نداشت، چشمپوشی میکرد، چون ما با یک داستان طرفیم، نه یک کتاب تاریخی.