به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از خوزستان، سالهاست سالروز ولادت بانویی از خاندان پیامبر اسلام(ص) به عنوان روز دختر نامگذاری شده است و این نامگذاری بیشک توأم با اراده به الگوبرداری دختران از شخصیت والای این بانوی بزرگ است. ما چقدر فاطمه معصومه(س) را می شناسیم؟
حضرت فاطمه(س) فرزند امام موسی کاظم(س) و حضرت نجمه در تاریخ اول ذیالعقده 173 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. ایشان در 28 سالگی و در روز دوازدهم ربیع الثانی سال 201 هجری قمری در قم به شهادت رسید.
علیرغم عمر کوتاه، شأن والای این بانوی بزرگوار در کلام ائمه(ع) و بزرگان تشیع چنان است که برای زیارت ایشان فضایل عظیمی شمرده شده است و بارگاه مطهر ایشان همواره مقصد نورانی شیفتگان و سالکان اهل بیت(ع)بوده است.
مهمترین اتفاق در زندگینامه این بانوی بزگوار سفرشان از مدینه به ایران بود. پس از آنکه امام علی بن موسی الرضا(ع) در سال 200 هجری قمری به دعوت مأمون از مدینه به مرو عزیمت کردند، حضرت فاطمه معصومه(س) به دعوت برادر به همراه تعدادی از علویان در سال 201 به ایران آمدند. مطابق نقل کتب تاریخی ایشان در مسیر بیمار شدند و بنا به خواسته خود در قم اقامت کردند. این اقامت 16 روز ادامه یافت و در این شهر دنیا را وداع گفت.
تعیین سالروز ولادت حضرت فاطمه معصومه (س) به عنوان روز دختر، اهمیت جایگاه دختران در جامعه و نقش تعیینکننده شیوه پرورش آنها در رشد جامعه، ضرورتهایی را در روزی به نام روز دختر به یاد میآورد که میتوان آنها را در ارائه شناختی کامل و همه جانبه از زندگی این بانوی بزرگوار خلاصه کرد؛ به عبارتی ارائه الگویی شفاف از زندگی این بانو که سیره ایشان به دلیل قرار گرفتن در شرایط ویژه زندگی پدر و برادرشان و دشمنیها و توطئههای فراوانی که علیه آنها وجود داشت، قابل توجه و بیشک برای ما درس صبر و روشنگری است.
بدیهی است در مبحث الگوبرداری، شیوه موفق آن است که الگوی ارائه شده برای جامعه و یا فردی که میخواهیم او را به سمت و سوی آن الگو سوق دهیم، به صورت عینی برای او قابل شناخت و فهم باشد. در بزرگی مقام فاطمه معصومه(س) این قدر کافی است که بدانیم در سنین کم و در غیاب پدر پاسخگوی پرسشهای شیعیان بودند. سلوک این بانو به گونهای بود که مورد علاقه برادرشان امام رضا(ع) بودند؛ به گونهای که امام لقبی را برای ایشان انتخاب کرد که امروزه ما ایشان را به این نام میخوانیم؛ معصومه.
معصومه به معنی بانوی پاک و پیراسته از گناه است، و این نام بیشک معرف فضایل وجود ایشان است؛ نقطهای که از آن جا رشد و تعالی انسان در تقرب به خداوند آغاز میشود.
داشتن الگوهای روشن در زندگی و بندگی یکی از نعمتهایی است که ما شیعیان از آن بهره مندیم، در کنار این موضوع باید به این نکته توجه داشته باشیم که زندگی ائمه(ع) هر یک گوشهای از یک زندگی خالصانه را به ما نشان می دهد، هر یک از ائمه(س) در شرایط ویژهای به سر میبردند و این شرایط، صحنههای ماندگاری را از سوی امامان ما رقم زد؛ به گونهای که همه در کنار هم الگوی کاملی برای مسیر عبودیت ما است؛ چنانکه به فرموده مقام معظم رهبری در کتاب «انسان 250 ساله» این بزرگواران یک واحدند، یک شخصیتند و هدف و جهت آنها یکی است.
غرض از این بیان آن است که هر یک از شخصیتهای این خاندان گرانقدر به تنهایی مکتب و مدرسه برای شناخت مسیر بندگی و طی آن است و اقتدا به هر یک ما را از دیگری بینیاز نمیکند. بانو فاطمه معصومه(س) در زندگی خود از وجود مبارک امام کاظم(ع) بهرهمند بودند و سالیان زیادی در کنار امام رضا(ع) به سر بردند و این همراهی قطعا در پرورش ایشان چنانکه به نام روشن معصومه خوانده و شناخته شوند موثر بوده است. دختران ما در سایه امام، معصومه میشوند.
با وجود این، آنچه از حضرت معصومه(س) در روزی به نام دختر گفته میشود، برای رسیدن به یک الگو بسیار محدود است و شناخت محدود نمیتواند الگوبرداری کاملی را رقم بزند. ما دختران میخواهیم از بانوی فضیلتها؛ حضرت معصومه(س) بیشتر و بیشتر بدانیم تا قدم به قدم در پی گامهای استوارشان به سوی پاکی راه پیدا کنیم. بیشک دانستنیها از زندگی ایشان برای ارائه مسیری واضح پیش روی دختران ما ضرورتی است که فرا رسیدن این روز آن را بیش از گذشته مطرح میکند.