خداوند متعال در آیه 23 سوره مبارکه شوری خطاب به پیامبر اکرم(ص) میفرماید: «قُلْ لَّا أَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبَى.» پیامبر اسلام نیز از مردم درخواست مزد مادى نداشت، ولى چندین مرتبه از طرف خداوند با كلمه «قل» مأمور شد تا مزد معنوى را كه به نفع خود مردم است، از مردم تقاضا كند. «قل ما سألتكم من أجر فهو لكم[1]؛ این مزد معنوى نیز در دو تعبیر آمده است، یکبار مىفرماید: من هیچ مزدى نمىخواهم جز آنكه هر كه خواست راه خدا را انتخاب كند، «الاّ من شاء ان یتّخذ الى ربّه سبیلا»[2] و یکبار در آیه مورد بحث كه مىفرماید: «لا اسئلكم علیه اجرا الاّ المودّة فى القربى» بنابراین مزد رسالت دو چیز است: یكى انتخاب راه خدا و دیگرى مودّت قربى.
جالب آنكه در هر دو تعبیر كلمه «الاّ» مطرح شده است، یعنى مزد من تنها همین مورد است، با كمى تأمل مىفهمیم كه باید راه خدا و مودّت اهلبیت(ع) یكى باشد، زیرا اگر دو تا باشد تناقض است، یعنى نمىتوان گفت: من فقط تابستان مطالعه مىكنم و بار دیگر گفت: من فقط زمستان مطالعه مىكنم زیرا محصور باید یک چیز باشد. پیامبر اسلام از طرف خداوند یکبار مأمور مىشود كه به مردم بگوید: مزد من تنها انتخاب راه خداست و بار دیگر مأمور مىشود كه بگوید: مزد من فقط مودّت قربى است.
در واقع باید این دو درخواست یكى باشد، یعنى راه خدا همان مودّت قربى باشد از طرفى مودّت با دو چیز ملازم است: یكى شناخت و معرفت، زیرا تا انسان كسى را نشناسد نمىتواند به او عشق بورزد. دوم اطاعت، زیرا مودّت بدون اطاعت نوعى تظاهر و ریاكارى و دروغ و تملّق است. پس كسانى كه دستورات خود را از غیر اهلبیت پیامبرعلیهمالسلام مىگیرند، راه خدا را پیش نگرفتهاند. این از دیدگاه قرآن، امّا از نظر عقل، پاداش باید همسنگ و هموزن عمل باشد رسالت، جز امامت كه ادامه آن است هم وزنى ندارد، مزد رسالت ادامه هدایت است، مزد یك معصوم، سپردن كار به معصوم دیگر است. مزد عادل آن است كه زحمات او را به عادل دیگر بسپاریم.[3]
پس آنچه مشخص است این که محبت و مودت اهلبیت عصمت و طهارت بر ما لازم است ولی متأسفانه در طول تاریخ عدهای بودند و البته همچنان هم هستند که راه دیگری را در پیش گرفتهاند و آن آزار و اذیت خاندان رسالت است. این آزار و اذیت در مقاطع مختلف تاریخ متفاوت بوده است؛ عدهای در همان زمان حیات رسولالله(ص) آن حضرت و ذریهی او را آزار میدادند، عدهای در زمان زعامت و رهبری ظاهری اهلبیت(ع) و عدهای هم همچنان در حال اذیت و آزار فرزندان و ذریه پیامبر هستند. البته کیفیت این آزار و اذیتها هم در مقاطع مختلف، متفاوت بوده است. ما در این نوشتار بنا داریم با ذکر روایاتی ثابت کنیم که اذیت و آزار رساندن به فرزندان پیامبر اکرم(ص) یکی از موانع شفاعت در روز قیامت میباشد.
از این روایات شریف این نتیجه حاصل میشود که اذیت و آزار فرزندان و ذریه رسولالله از موانع بزرگ شفاعت بشمار میرود.
ادامه دارد...
«احمد گلستانیعراقی»
پینوشتها:
[1] . سوره سباء، آیه 47.
[2] . سوره فرقان، آیه 57.
[3] . پرتوی از نور، مزد رسالت پیامبر، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن. www.qaraati.ir
[4] . صدوق، محمد بن علی بن بابویه، الأمالي، ص 294 / المجلس التاسع و الأربعون.
[5] . مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج44 ، باب 37 ما جرى عليه بعد بيعة الناس ليزيد بن معاوية إلى شهادته صلوات الله عليه و لعنة الله على ظالميه و قاتليه و الراضين بقتله و المؤازرين عليه، ص 310.
[6] . ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی، شرح الأخبار في فضائل الأئمة الأطهار عليهم السلام، جامعه مدرسین، قم، ج3 ، ص516.
[7] .مشابه این روایت ( خبر دادن رسول الله از واقعهی عاشورا خطاب به امام حسین) در منابع حدیثی، فراوان ذکر شده است.
[8] . خزاز رازی، علی بن محمد، كفاية الأثر في النص على الأئمة الإثني عشر، ص165.
انتهای پیام