İslam’dan önceki milletlerde oruç
“Sizden öncekilerin üzerine yazıldığı gibi sakınasınız diye sizin üzerinize de sayılı günlerde oruç yazıldı.”
Mevcut olan Tevrat ve İncil’de anlatılanlara göre Yahudiler, Hıristiyanlar ve diğer kavimlerin ve milletlerin üzüntü ve kederle karşılaştıklarında oruç tuttukları anlaşılmaktadır. İncil sözlüğünde, acı, üzüntü, sıkıntı anlarında oruç tutmak her devirde, her mezhep, her millet ve dinde ortak olduğunu görüyoruz.
Tevrat’ta Hz. Musa’nın dağa çıktığında kırk gün kırk gece ekmek yemeden, su içmeden orada kaldığı bildirilmektedir.
Yahudi kutsal metinlerindeki ifadelerden orucun, insanların bilinçli veya bilinçsizce yaptıkları kötü fiillere kefâret ve böyle bir durumdan ötürü duyulan pişmanlığın dışa vurulması için tutulduğu anlaşılır. Yahudilik’teki en önemli oruç, kefâret günü (Yom Kipur) orucudur. O gün yahudiler bir yıl içerisinde işledikleri hatalardan ötürü duydukları pişmanlığı dile getirerek Tanrı’dan af dilerler.
Yahudi oruç geleneğine uygun olarak Yeni Ahid’de Hz. Îsâ ve havârilerin oruç tuttuklarından söz edilir. İncil sözlüğünde şöyle yazar: Geçmişte havarilerin ve müminlerin hayatı, lezzetlerin inkârı, sayısız zorluklarla ve oruçla dolu bir hayattı.
En çok konuşulan başlıklar 